ชอบจังเลย...ความคิดอย่างนี้เกี่ยวกับเด็ก ๆ

"ไม่ได้หวังว่าจะให้เขาเป็นอะไร
เติบโตขึ้นเป็นแบบไหน
ขอเพียงให้เขาอยู่กับเราตรงนี้
นานเท่าที่คนบนฟ้ากำหนดไว้
และอยู่อย่างมีความสุข..."

เพียงเท่านั้น...ที่หวังให้เขาเป็น

: เคยได้ดูสารคดี ครอบครัวหนึ่งมีลูกสาว เป็นเด็กที่เป็นโรคแก่เร็วกว่าอายุจริง...
อายุไม่ถึง ๑๐ ขวบแต่ร่างกายตัวเล็ก ๆ นั้น เหี่ยวย่นไปเป็นคุณยายอายุ ๗๐
หัวใจเด็กในร่างกายที่เป็นทั้งเด็กและคนแก่ในร่างเดียวกัน
แค่เป็นเด็กที่ไม่มีโอกาสได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ ก็ทรมานพออยู่แล้วนะ แต่นี่ข้ามช่วงชีวิตไปหลายสิบ ๆ ปีเลย....

ครอบครัวที่อบอุ่นและมีหัวใจที่เข้มแข็ง ทำให้เราชื่นชมแทนที่จะรู้สึกสงสาร ชีวิตคนเรานั้นสั้นพอที่เราจะรู้สึกเสียดาย ที่ไม่ได้ทำอะไรอีกมากมายระหว่างที่มีชีวิต
วันนี้ระหว่างที่ไปซื้อกาแฟเย็นบ้านคุณยายในหมู่บ้าน ได้คุยกับคุณยายเรื่องการเรียน และการเลือกชีวิตของหลานชายแกที่จบม.๖ ปีนี้ การศึกษาของประเทศเรา พาคนให้กลุ้มใจได้ทั่วประเทศ ต้องคิดกันว่าจะเรียนอะไร สอบได้ไหม จบแล้วจะไปทำงานอะไร... ทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้เลย ว่าชอบอะไรและอยากทำอะไรในชีวิต
ฉันไม่ได้ให้คำปรึกษาอะไรไป...แต่ถามคุณยายเพียงว่า
"เขาชอบอะไร ด้านไหนคะ?" ได้รับคำตอบมา "เขายังไม่รู้แน่เลยลูก ...เห็นบอกมาว่าชอบการสะดง แสดง อยากอยู่เบื้องหลัง" ฉันอึ้งสักพัก... "งั้นก็นิเทศศาสตร์ค่ะคุณยาย" ระหว่างที่หันหลังกลับบ้าน...ใจฉันคิด น้องเขาคงไม่อยากเป็นเด็กยกไฟหรอกนะ นี่เราจะมีผู้กำกับ หรือครีเอทีฟเพิ่มขึ้นอีกคนหรือเนี่ย...

ตอนเด็ก ๆ คงมีคำถามให้ตอบกันอยู่แล้วว่า "โตขึ้นอยากเป็นอะไร?"
ฉันเคยตอบไว้ อยากเป็นพยาบาล, สัตวแพทย์, ....
โตมาหน่อยประมาณ ม.ต้น เริ่มแหกคอก เวลามีใครถามอีก จะตอบไปว่า อยากเป็นผู้ใหญ่ที่ดี เพราะมีแต่คนมองว่าเราคิดเป็นเด็ก ๆ จนวันนี้เป็นผู้ใหญ่มากแล้ว ก็ถูกมองอย่างนั้นอยู่... แต่ยอมโดนเรียกว่าเป็นเด็กปัญญาอ่อนดีกว่า
โตขึ้นอย่างเป็นผู้ใหญ่เลว ๆ อยู่ในสังคมสักคน.

[ กาแฟคุณยายใส่อะไรไปหวา... วันนี้ของหมีสมองฯจึงลงเอยเยี่ยงนี้ ]

ทำไมหมีสมองต้องเมากาแฟด้วยครับ

ใช่ๆเห็นด้วยที่ว่าแต่ยอมโดนเรียกว่าเป็นเด็กปัญญาอ่อนดีกว่า โตขึ้นอย่างเป็นผู้ใหญ่เลว ๆ อยู่ในสังคมสักคน. คิดเหมือนกันเลยอ่ะ อิๆๆ ว้ากๆๆต้องรีบกลับไปคิดทีซีสแย้ว ว้ากๆ(วิ่งให้พล่าน)

มาอ่านค่ะ ^_^

ฝันเป็นเด็กยกไฟมันเสียหายตรงไหนครับ

ไม่เสียหายค่ะพี่ แต่ไม่มีใครใฝ่อยากเป็น
มีแต่คนอยากเป็นแต่ผู้กำกับเลย
เราชอบพี่อยู่คนหนึ่งชื่อ พี่สำราญ แกเป็นผู้ช่วยตากล้อง (ถ่ายภาพนิ่ง)ฝีมือดี แก้ไขพลิกแพลงปัญหาเฉพาะหน้าเป็นเยี่ยม แกเริ่มจากยาม แล้วก็มาคลุกคลีถือโฟมให้ ....เรียนรู้มาเรื่อย ๆ จนตอนนี้เถียงกับพี่ช่างภาพในเนื้องานกันแล้ว
ขอโทษด้วยค่ะที่เราอธิบายได้แย่มาก ยกตัวอย่างได้แย่จริง ๆ

ตามมาอ่านจ้า : )

ตามมาอ่านเหมียนกัน

ยาวจัง ไม่ค่อยว่าง แต่อ่านจบนะ