Source: Forwarded mail
ลองอ่านดูนะเป็นบทความที่ดีมาก

ภาพสะท้อนของตัวเรา
มีสามีภรรยาคู่หนึ่ง อาศัยอยู่บ้านหลังหนึ่ง ทุกๆเช้า
ภรรยาจะแอบมองดูเพื่อนบ้านจากหน้าต่างชั้นบนบ้าน
และวิ่งกลับมารายงานให้สามีฟัง
" เพื่อนบ้านเรานี่ซักผ้าไม่เป็นเลย เสื้อผ้าสกปรกเหลือเกิน
ไม่รู้เขาใช้ผงซักฟอกยี่ห้ออะไร หรือใช้วิธีซักอย่างไร "
สามีก็ตอบว่า "อย่าไปสนใจคนอื่นเขาเลย เราซักผ้าของเราให้สะอาดก็แล้วกัน"
แต่ภรรยาก็ยังไปแอบดูเพื่อนบ้านอยู่ทุกเช้าจากหน้าต่างข้างบนบ้าน
และวิ่งกลับมารายงานสามีทุกเช้า
" เสื้อผ้าของเขาสกปรกอีกแล้ว"
ต่อมาวันหนึ่ง ภรรยาวิ่งลงมารายงานสามี ด้วยความแปลกประหลาดใจ
"ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้น เสื้อผ้าของเขาขาวสะอาด
อยากจะรู้เหลือเกินว่า เขาเปลี่ยนมาใช้ผงซักฟอกยี่ห้ออะไร หรือทำอย่างไร.."

สามีหัวเราะและกล่าวว่า "นี่..ฉันรำคา­เธอเหลือเกิน
เมื่อเช้าฉันตื่นแต่เช้ามืด และไปเช็ดกระจกหน้าต่างให้ใสสะอาด..
ก่อนหน้านี้ กระจกมันสกปรก เธอมองออกไป ก็เห็นแต่ความสกปรก.."

มนุษย์เราชอบมองคนอื่น โดยผ่านจิตใจของเราออกไป
เมื่อจิตใจของเราสะอาด เราก็จะเห็นแต่ความดีงามรอบๆ ตัว
แต่ถ้าจิตใจของเราสกปรก เราก็จะเห็นแต่ความสกปรกรอบตัว

การที่เราเห็นแต่ความเลวรอบ ๆ ตัวเรา เราต้องเข้าใจว่า
แท้ที่จริงแล้ว สิ่งที่เราเห็น มันเกิดขึ้นในจิตใจของเรา
และเราจะต้องหาทางฝึกจิตใจให้สะอาดบริสุทธิ์

ถ้าเราเห็นแต่สิ่งที่เลว จิตใจก็ไม่สงบ เราก็จะกลุ้มอกกลุ้มใจ
มีความทุกข์ แต่ถ้าเราหัดมองในแง่ดี เราก็จะคิดแต่สิ่งที่ดี จิตใจก็จะเบิกบานและมีความสุข

หมายเหตุ..
บทความบทนี้เขียนโดย.. ดร. อาจ-อง ชุมสาย ณ อยุธยา
จากหนังสือ ชีวิตงาม เล่มที่ ๘ หน้าที่ ๔๑
ในหลายๆ ครั้งที่เราจำเป็นต้องเผชิ­กับการเปลี่ยนแปลงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
แต่ก่อนที่การเปลี่ยนแปลงนั้นจะมาถึง
สิ่งที่ถึงตัวเราก่อนมักจะเป็นความกลัว
กลัวที่จะเกิดการเปลี่ยนแปลงทั้งที่บางทีเราก็ไม่ทราบว่าฉากต่อไปของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจะเป็นอย่างไร

เคยอ่านเจอเรื่องสั้นเรื่องหนึ่ง แต่หาต้นฉบับไม่เจอแล้ว
เล่าถึงเรื่องราวของห­ิงสาวคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองเล็กๆ เมืองหนึ่ง
หล่อนอาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็กนี้มานานตั้งแต่เด็ก
หน้าบ้านของหล่อนมีต้นไม้ให­่แผ่กิ่งก้านสาขาจนทำให้บริเวณนั้นดูร่มรื่นเป็นพิเศษ

และแล้ววันหนึ่งเมื่อต้นไม้นั้นพ่ายแพ้แก่กาลเวลา
กิ่งก้านที่เคยร่มเย็นกลับก่อให้เกิดความยุ่งยากขึ้น เมื่อมันหักและหล่นใส่บ้านข้างเคียงบ่อยๆ จนกระทั่งเป็นปั­หา
ถึงขั้นที่จะต้องโค่นล้มต้นไม้ให­่นั้นทิ้ง
หลังจากห­ิงสาวทราบว่าไม่สามารถจะคงต้นไม้นี้ไว้ได้หล่อนถึงกับกังวลถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นตามมา
ต่อไปนี้จะเอาร่มเงาจากไม้ให­่ที่ไหนคอยกำบังแดดฝน
ไม่มีภาพที่เคยมีอีกแล้วยามมองออกไปนอกหน้าต่าง
ยิ่งคิดไปต่างๆ นานาก็ยิ่งให้รู้สึกเสียดายไม้ให­่นั้นยิ่ง
วันที่ต้องตัดต้นไม้นั้น
หล่อนได้ยินคำพูดจากเพื่อนของเธอที่ต้องการปลอบใจว่า
"อย่าเสียดายกับสิ่งที่เสียไป จงตื่นเต้นและยินดีกับสิ่งที่กำลังจะตามมา"
แน่นอนว่าตอนนี้ไม่มีคำพูดใดๆ เจาะไชเข้าไปถึงตัวเธอๆ ได้
วันเวลาผ่านไปเป็นสัปดาห์
ชีวิตของเธอหลังต้นไม้ให­่ถูกโค่นเริ่มเปลี่ยนแปลง
ทุกเช้าที่เธอตื่น เธอจะได้รับแสงแดดส่องเข้ามาในบริเวณห้องของเธอ
จนทำให้วันนั้นเกิดรู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นทันที เธอได้บริเวณบ้านมากขึ้น สำหรับปลูกไม้ดอกที่อยากจะปลูกมานาน
เธอกลับเริ่มรู้สึกดีๆ กับความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น
มันไม่ได้แย่ไปอย่างที่เธอคาดไว้เสียทีเดียว
ถ้าต้นไม้ให­่นั้นไม่ถูกโค่นลง
วันนี้เธอคงไม่ได้เห็นภาพเด็กๆ
วิ่งขึ้นลงรถรับส่งโรงเรียนอย่างร่าเริงในอีกมุม
ตอนนี้เธอเข้าใจกับคำว่า "อย่าเสียดายในสิ่งที่เสียไป
แต่จงตื่นเต้นและยินดีกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น"

เรื่องนี้บางทีคงถ่ายทอดได้ไม่ดีเท่าต้นฉบับ แต่ตอนอ่าน
พออ่านจบแล้วรู้สึกว่ามันเป็นความจริง
ที่ส่วนมากแล้ว เรามักจะกลัวการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้น
ทุกอย่างมันอยู่ที่ความคิดจริงๆ นะ

คนเรามักกลัวที่จะเข้าไปในห้องมืด
ทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าในห้องนั้นมีอะไรบ้าง
แต่ไอ้ที่กลัวๆ อยู่น่ะมันอยู่ในความคิดทั้งนั้น
อย่างบางคนก็กลัวที่จะสู­เสียคนรักไป ทั้งๆ
ที่ก็ไม่ได้มองหรอกนะว่าไอ้ที่กอดๆ
อยู่น่ะ มันเหมาะมันดีกับเราแล้วจริงหรือ
กลัวว่าต่อไปถ้าขาดเขาหรือเธอไปชีวิตจะเป็นยังไง เดินห้างคนเดียว
ไปไหนมาไหนคนเดียว กลัวเจอคนที่แย่กว่าเดิม

อะไรก็ตามที่คุณกลัวและคิดไปเรื่อย จนทำให้คุณกลัวที่จะเปลี่ยนแปลง
จนบางทียอมที่จะทนกับสิ่งที่ทำให้ชีวิตคุณแย่ลงไปยิ่งกว่าการเปลี่ยนแปลง
คุณลองมองในอีกมุมที่ห­ิงสาวคนในเรื่องไม่ได้มองดูสิ
มุมมองที่เป็นบวกกับชีวิตคุณ
มุมมองที่จะทำให้คุณก้าวต่อไปได้ด้วยความตื่นเต้นและยินดี
"อย่าเสียดายในสิ่งที่เสียไป
แต่จงตื่นเต้นและยินดีกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น"

ขอบคุณค่ะ
^_^

์NICE!