กระดานความรู้สึก


กระทู้นี้ต้องการกำลังใจอย่างแรง
มาเรียนโทอเมริกาได้เดือนกว่าแล้วค่ะ เครียดมากๆ เลย ตามอาจารย์ไม่ทัน เพื่อนๆ ก็เก่งๆ มั้งนั้น การบ้านเยอะมากๆ วันๆ ไม่ได้ทำอะไรเลย รูสึกว่าตัวเองโง่มากๆ ท้อมากๆ แบ้วก็เครียดมากๆ ด้วยค่ะ จะทนไม่ไหวอยู่แล้ว ต้องการกำลังใจจากเพื่อนๆ พี่ๆ  มากๆ ค่ะ
โดยคุณ : Rurujung - [9:08:25  17 ต.ค. 2546]

ความคิดเห็นที่ 1
ยังมี

เธอเคยบอกว่าเธอไม่มีแม้ใครสักคนหนึ่ง
คงลืมว่าอย่างน้อยยังมีฉันไง
วันใดที่เธอมีเพื่อนรุมล้อมเธอหรือยังมีใคร
เธอก็จะไม่เห็นฉันเลยคนดี

แม้วันไดหัวใจเธอพ่าย จะมาแพ้ไปกับเธอ
และถ้ามีวันใด น้ำตาเธอเอ่อ จะร้องไห้เป็นเพื่อนกัน

* หากเธอสมหวัง...ในวันหนึ่ง ให้รู้ว่าฉันยังแอบเห็นและชื่นชม
หากเธอท้อแท้...ฉันยังอยู่ หากแม้นไม่เห็นฉัน
(จงโปรดรู้ไว้ว่าเธอใช่อยู่คนเดียว) (จงโปรดรู้ว่ายังมี...)

(ซ้ำทั้งเพลง)

(ซ้ำ *)


โดยคุณ :^_^ - [9:34:10  17 ต.ค. 2546]

ความคิดเห็นที่ 2
อย่ายอมแพ้

หาก วันนี้ เรา ล้มลง
ยังคง ลุกขึ้น ได้ใหม่
ยังคงมีหนทาง ถ้ายังมียิ้ม สดใส
ก้าวไป อย่าหวั่นไหวหวาดกลัว
พร้อมทนทุกข์หมองหม่น
ผจญ ความมืดหมองมัว
ไม่กลัว จะฝันถึง วันใหม่

ดนตรี 4 Bars..2...3...4...

หากวันใดอ่อนแอ
ท้อแท้ อย่าหวั่นไหว
ขอให้ใจ ไม่สิ้นหวัง
ปัญหา แม้จะหนัก
ก็คง ไม่เกินกำลัง อย่าหยุดยั้ง ก้าวไป

ขอ อย่า ยอม แพ้
อย่าอ่อนแอ แม้จะร้องไห้
จงลุกขึ้น สู้ไป
จุดหมาย ไม่ไกล เกินจริง

ดนตรี 9 Bars..7...8...9...

หากวันใดอ่อนแอ
ท้อแท้ อย่าหวั่นไหว
ขอให้ใจ ไม่สิ้นหวัง
ปัญหา แม้จะหนัก
ก็คง ไม่เกินกำลัง
อย่าหยุดยั้ง ก้าว ไป

ขอ อย่า ยอม แพ้
อย่าอ่อนแอ แม้จะร้องไห้
จงลุกขึ้น สู้ไป
จุดหมาย ไม่ไกล เกินจริง
ขอ อย่า ยอม แพ้
อย่าอ่อนแอ แม้จะร้องไห้
จงลุกขึ้น สู้ไป
จุดหมาย ไม่ไกล เกินจริง...
โดยคุณ :^_^ - [9:34:42  17 ต.ค. 2546]

ความคิดเห็นที่ 3
สู้ๆๆๆๆ  พยายามใจเย็นๆ ไม่เข้าใจก็ถามเลย ไม่ต้องอาย ขอความช่วยเหลือจากอาจารย์หรือเพื่อนที่เรียนก็ได้ค่ะ  พูดไปตรงๆเลยค่ะ เพราะคนที่นั่นเค้าชอบให้พูดตรงๆ และเค้าเต็มใจที่จะช่วยมากกว่าที่คิดค่ะ
โดยคุณ :arnis - [11:57:58  17 ต.ค. 2546]

ความคิดเห็นที่ 4
\(^_^)y ... Go on!
โดยคุณ ::) - [14:29:34  17 ต.ค. 2546]

ความคิดเห็นที่ 5
ไอซี ไอซี ขนาดเราเรียนภาษาอังกฤษกับอาจารย์ฝรั่งอยู่ที่นี่ ยังแทบขาดใจ
โดยคุณ :ทีฯ - [17:14:20  17 ต.ค. 2546]

ความคิดเห็นที่ 6
"รางวัลแด่คนช่างฝัน"

อย่ากลับคืนคำ เมื่อเธอย้ำ สัญญา
อย่าเปลี่ยนวาจา เมื่อเวลาแปรเปลี่ยนไป
ให้เธอหมาย มั่น คง แล้วอย่าหลงไปเชื่อใคร
เดินทางไป อย่าหวั่นไหวใครกางกั้น

มีดวงตะวัน ส่องเป็นแสง สีทอง
กระจ่างครรลอง ให้ใฝ่ปองและสร้างสรรค์
เมื่อดอกไม้ แย้มบาน ให้คนหาญสู้ไม่หวั่น
คือรางวัล แด่ความฝันอันยิ่งใหญ่
ให้เธอ ...

หน ทาง เดิน ที่มี ขวากหนาม
ถ้าเธอคร้าม ถอยไป .. ฉันคงเก้อ
ฉัน ยัง พร้อม ช่วยเธอ เสมอ
เพียง ตัวเธอ .. ไม่หนีไปเสียก่อน

จะปลอบดวงใจ ให้เธอหาย ร้าวราน
จะเป็นสะพาน ให้เธอเดินไปแน่นอน
จะเป็น สาย น้ำเย็น ดับกระหายยามโหยอ่อน
คอย อวยพร ให้เธอสมดังหวังได้
นิรันดร์ ...

หน ทาง เดิน ที่มี ขวากหนาม
ถ้าเธอคร้าม ถอยไป .. ฉันคงเก้อ
ฉัน ยัง พร้อม ช่วยเธอ เสมอ
เพียง ตัวเธอ .. ไม่หนีไปเสียก่อน

จะปลอบดวงใจ ให้เธอหาย ร้าวราน
จะเป็นสะพาน ให้เธอเดินไปแน่นอน
จะเป็น สาย น้ำเย็น ดับกระหายยามโหยอ่อน
คอย อวยพร ให้เธอสมดังหวังได้ ..

มีดวงตะวัน ส่องเป็นแสง สีทอง
กระจ่างครรลอง ให้ใฝ่ปองและสร้างสรรค์
เมื่อดอกไม้ แย้มบาน ให้คนหาญสู้ไม่หวั่น
คือรางวัล แด่ความฝันอันยิ่งใหญ่
ให้เธอ ...

คือรางวัล แด่ความฝันอันยิ่งใหญ่
ให้เธอ ...
โดยคุณ :หมงครับ - [19:18:21  17 ต.ค. 2546]

ความคิดเห็นที่ 7
เอาน่า อย่างน้อยก็ยังมีแรงมาเล่นเนตได้ แสดงว่าไม่ถึงกับแย่มากนัก
โดยคุณ :ดุ๊ก - [21:06:43  17 ต.ค. 2546]

ความคิดเห็นที่ 8
ผมก็เรียนโทอยู่
แต่อยู่เมืองไทยฮะ
เป็นโอกาสดีแล้วฮะที่ได้อยู่เมืองนอก
ใช้ชิวิตให้คุ้มค่าฮะ
อย่าพึ่งท้อเลยฮะ ลองนึกถึงวันที่รับปริญญา
แล้วจะมีกำลังใจฮะ
สู้ๆนะฮะ
โดยคุณ :ป.ล. - [22:57:22  17 ต.ค. 2546]

ความคิดเห็นที่ 9
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
โดยคุณ :อ้อม - [0:10:35  18 ต.ค. 2546]

ความคิดเห็นที่ 10
ไม่มีอะไรได้มาอย่างง่ายด่ายหรอกค่ะ เราเข้าใจมากๆ เลย เพราะตอนไปเรียนโทก็ประมาณนี้เหมือนกัน พยายามนึกถึงคนที่เรารักซิคะ เขาจะดีใจขนาดไหนตอนเราเรียนจบ  สู้ๆๆๆๆ
โดยคุณ :ตารา - [1:28:44  19 ต.ค. 2546]

ความคิดเห็นที่ 11
เราต้องผ่านมันไปได้ด้วยดีนะคะ เป็นกำลังใจค่า
โดยคุณ :วีร์ - [1:27:22  20 ต.ค. 2546]

ความคิดเห็นที่ 12
ขอบคุณพี่ๆ เพื่อนๆ ทุกคนนะคะ พอดีวันนั้นสติแตกไปหน่อย แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว (เพราะเป็นวันอาทิตย์) แต่ก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นมากๆ เพราะได้รู้ว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียว มีเพื่อนๆ ที่มหาลัยเ ป็นห่วงโทรมาก็หลายคน ทั้งๆ ที่บางคนก็ไม่สนิท แถมเพื่อนๆ ใน webboard นี้ก็ส่งกำลังใจมาให้เยอะแยะ รับรองค่ะ ถึงอาจจะมีอาการสติแตกบ้าง แต่จะพยายามเรียนนะคะ จะทั้งเรียน ทั้งใช้ชีวิตที่นี่ให้คุ้มกะเงิน (แม่) ที่เสียไปค่ะ
โดยคุณ :Rurujung - [6:31:51  20 ต.ค. 2546]

ความคิดเห็นที่ 13
เราเหมือน ป.ล. เรียนโทอยู่ที่เมืองไทย ตอนเข้ามาใหม่ ๆ เราก็รู้สึกแย่ ๆ เหมือนกันเพราะตามพวกนักเรียนแพทย์ที่เรียนรวมกันไม่ค่อยทัน..แต่ก็รอดมาได้ ..รอดแล้วรู้สึกอย่างไรรู้ไหม...ภูมิใจกับความเหนื่อยของตัวเองที่สุดเลย

อดทนไว้นะ คิดอีกอย่างว่าดีแต่ไหนที่มีโอกาสไปเมืองนอกเมืองนา  เราเองเคยไปเรียนเมืองนอกช่วงสั้น ๆ สิ่งหนึ่งที่เราคิดได้เลยคือ คนที่เข้าอยู่ประเทศที่พัฒนาแล้วเค้าทำตัวกันอย่างไร .. แล้วก็คิดถึงบทหนึ่งในหนังสือพี่จิกที่ว่า คนเราตอนนี้ยังใช้ความสามารถในตัวไม่กี่เปอร์เซ็นต์เอง (จำตัวเลขไม่ได้ แต่รู้ว่าน้อยมาก)  ขุดออกมาใช้เยอะ ๆ นะคะ จะได้ภูมิใจกับตัวเองในสักวัน

สู้ ๆๆๆ นะ
โดยคุณ :เด็กน้อยไม่ยอมเรียน - [10:21:59  22 ต.ค. 2546]

ความคิดเห็นที่ 14
     มีคนเคยสอนไว้ว่า  ความลำบากไม่เคยมีหรอก
    จะมีก็แค่ความไม่เคยชิน ก็เท่านั้นแหละ
     ขอให้ชินเร็วๆนะ
     สู้ต่อไป  ไอ้มดแดง!!!
โดยคุณ :คุนิมิคุง - [12:42:04  24 ต.ค. 2546]

ขอเชิญร่วมเสนอแนะความคิดเห็นครับ
จาก :
email :
icq :
รูปภาพ :

รายละเอียด

อาการ :



กรุณาคลิก "ส่งข้อมูล" เพียงครั้งเดียวครับ....