คือเรื่องเป็นแบบนี้นะคะ
คอนเสริตเมื่อวันที่ 30 มิ.ย. เป็นการดูเฉลียงแสดงแบบสดๆ (ไม่ น้ำตก) เป็นครั้งแรก ทั้งๆที่รู้จักเพลงเฉลียงมาตั้งแต่ตอนเด็ก เพราะตอนที่พี่ๆ มีชื่อเสียงเทียบเท่าพี่เบิร์ดนั้น นู๋ยังเด็กมั่ก ไปฟังที่มาไหนก็บอกไม่ได้ ตอนนั้นก็ไม่มีตังค์ซื้อเทป เพราะได้ตังค์ไปโรงเรียนวันละเจ็ดบาทเองอ่ะ ไม่มีเทปฟังแต่ร้องเพลงที่พี่เล่นกันบ่อยๆ บน concert ได้ทุกเพลงเลยอ่ะ ถึงจะร้องสลับท่อนกันไปมาก็ตาม ชอบเพลงกล้วยไข่มากที่สุด เพราะว่าเนื้อร้องไม่ต่อเนื่องกันเลยแต่ได้ใจความ
พอโตขึ้นมาหน่อยนึงพี่มี concert ก็ไม่มีคนพาไปดูเพราะไม่มีพี่ชายที่แสนดี มีแต่พี่เลี้ยง ก็ฟังแต่เพลงลูกทุ่ง (ตอนเด็กๆ ร้องเพลงลูกทุ่งได้หลายเพลงเหมือนกัน เพราะพี่เลี้ยงเป็นผู้ครอบครองวิทยุแต่เพียงผู้เดียว)
จำได้ว่าซื้อเทปชุดแรกของเฉลียงคือ ตะไคร่น้ำสุดขอบฟ้า แล้วก็มาซื้อ เด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว ของพี่เกี๊ยงกับพี่นก (หายไปแล้วด้วยค่ะ จะหา CD ได้ที่ไหนคะ)
กรี๊ดพี่เกี๊ยง พี่นก อยู่คนเดียว น่าสงสารมาก เพื่อนไปกรี๊ดใครกันก็ไม่รู้
หลังจากนั้นก็ห่างหายไปจากเฉลียงพักใหญ่ แต่ก็ซื้อ CD รวมเพลงของเฉลียงที่ไม่รู้เหมือนกันว่าใครทำออกมา แล้วก็มาเจอกับพี่ๆ เพื่อนๆ ที่ concert ครั้งนี้แหละค่ะ แล้วความทรงจำก็กลับมาว่าถึงเวลาที่จะกลับมารวมกลุ่มกับพี่ๆ เพื่อนๆ อารมณ์ดีอีกครั้งแล้ว ดีใจที่ได้เจอแล้วก็ได้ดู concert ครั้งก่อนๆด้วย ถึงจะดูแบบแห้ง (ไม่ใส่ถั่วลิสง) คนเดียวก็เถอะ
ดู concert แก้คิดถึง ดูไปก็ขำไป
ส่วนเรื่องราวบนแผ่นไม้ขำไปด้วยร้องไห้ไปด้วยตอนท้ายๆ นึกว่าตัวเองเพี้ยนไปแล้ว

ตกลงที่ร่ายยาวมาเนี่ยมีวัตถุประสงค์คือ ฝากเนื้อฝากตัวอ้วนๆ เป็นสมาชิกใหม่ของกลุ่มแฟนเพลงเฉลียง และเวปนี้ด้วยค่ะ

"แฟนเฉลียงรุ่นกลาง"

โดยคุณ :

สรุป ขอฝากเนื้อฝากตัวไว้ด้วยเช่นกานค้าบ

โดยคุณ :

มีความรู้สึกเหมือน คุณ แฟนเฉลียงรุ่นกลางเลยค่ะ ไม่คิดว่าจะมีคนที่มีความรู้สึกช้าเหมือนกัน อิอิ คือว่า

ตอนที่ เฉลียงดังมากๆๆๆ ดิฉันก็ยังเด็กอยู่ กำลังเรียนมัธยมต้น รู้จักวงเฉลียงนะคะ รู้จักเพลง รู้จักพี่ๆทุกคน แต่ไม่เคยติดตามคอนเสิร์ต พี่ชายพี่สาวก็ซื้อเทปมาฟัง เราก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไร จนมาเมื่อคราว Kita back to the future concert ได้ไปซื้อ VCD มาดู พอถึงช่วงของเฉลียงซึ่งมีพี่ๆ แค่ 4 คน สนุกมากค่ะ ตลกด้วย นี่แค่ 4 คนนะ ตอนนั้นรู้สึกว่า ทำไมตลก สนุกจัง ก็อยากจะได้ CD เฉลียงมาฟัง เอ๊ทำไงดี อ๋อ มี CD ขาย 49 บาท ก็เลยไปซื้อมาฟัง หลังจากนั้น ก็พยายามหาข้อมูลเฉลียง โดยเข้ามา web เฉลียง อ่านประวัติพี่ๆๆ

และแล้ววันนึง ก็ได้ข่าวว่า จะมี DVD เฉลียง ขายที่ งานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ ก็มุ่งมั่นว่าจะไปซื้อมาครอบครองให้ได้ วันนั้นคนเยอะมากๆ กว่าจะหา บูธ aday ได้ กว่าจะเบียดเสียดเข้าไป ขอบอกว่าไปงานสัปดาห์หนังสือ เพื่อ DVD เฉลียงอย่างเดียว เพราะ พอซื้อได้เสร็จ ก็กลับเลย

หลังจากนั้นก็มาเปิดดู ว๊าว ดูเป็น 10 รอบ สนุกมากๆๆๆ กลายเป็นของรักของหวง ไม่ให้ใครยืม ยังไปคุยกับเพื่อนๆพี่ๆว่า  ตอนเฉลียงดังๆๆ ไม่รู้เราไปอยู่ไหน อิอิ

ต่อมารู้ว่า เฉลียงจะมี คอนเสิรต์ เหตุเกิดที่เฉลียง ก็ได้ไปจองตั๋วคอนเสิร์ตเอง ไปตั้งแต่เปิดขายเลย ดีใจมากๆๆ ที่มีโอกาสได้ดูคอนเสิรต์จริงๆ เพราะ ในคอนเสิรต์ เรื่องราวบนแผ่นไม้ พี่ดี้ประกาศว่าจะไม่มีคอนเสิรต์เฉลียงอีกแล้ว เย้ๆ ที่พี่ๆ กลับมาเล่นอีก

ในวันคอนเสิรต์ ก็ได้ไป ซื้อ CD Box set และ เสื้อยืดเฉลียง

ว๊าว ตอนนี้มีครบแล้ว DVD, CD และ เสื้อยืดเฉลียง

พี่ๆเพื่อนๆ หัวเราะกันใหญ่ ว่า ทำไมเพิ่งมาชอบเฉลียง พี่ๆ เขาดังกันตั้งนานแล้วนะ

ยังไง จะชอบซะอย่าง ช้าเร็วก็ไม่สำคัญนะคะ

โดยคุณ :

คุณ Majung ดีใจจังที่มีเพื่อน นึกว่าเป็นแบบนี้คนเดียว
ไว้ถ้าพี่ๆเค้ามี concert เราคงจะได้เจอกันอีกนะคะ

โดยคุณ :

หวัดดีค่ะ คุณ แฟนเฉลียง รุ่นกลาง

ยินดีเข้าร่วมแก๊งค์ค่ะ

เราว่าเราก็คล้ายๆ กับคุณแฟนเฉลียงรุ่นกลางและคุณMajung เลยค่ะ ฮิฮิ
เริ่มฟังตอนม.1 ชุดอื่นๆ อีกมากมาย แต่ติดตามเฉพาะช่วงม.ต้นอะค่ะ จนถึงแบกบาล จากนั้นเราเริ่มไปฟังเพลงฝรั่งไม่ได้ติดตามวงการเพลงไทยอีกเลย ตอนที่มีตะไคร่น้ำฯ ก็ไม่ได้ซื้ออะค่ะ มันทิ้งช่วงไปซะแล้ว

จนได้มาดูเหตุเกิด...ที่เฉลียง ความรู้สึกเก่าๆ มันย้อนมา ว่าเคยชอบมากๆ ได้ดูเรื่องราวบนแผ่นไม้นี่ โหยบีบเส้นสมองและคอหอยอย่างแรง อาการแบบน้ำตาไหลออกมาเลย กลับมาฟังชุดตะไคร่น้ำจริงๆ จังๆ มันเยี่ยมมากๆ เลยค่ะ ฟังแล้วขนลุก ตื้นตัน ปลุกจิตสำนึกได้อย่างดี

โดยคุณ :