กระดานความรู้สึก


ปุยนุ่น...ในดวงใจ...

……………………………………

ถ้าวันนี้เป็นวันที่ 14 ธันวาคม

เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง จะมีอายุครบ 9 ขวบ พอดี

..แต่วันนั้นคงไม่มีวันมาถึง..

เพราะเด็กผู้หญิงคนนั้นจากฉันไปแล้ว จากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ เมื่อตอนเย็นของวันนี้เอง !

นุ่น เป็นชื่อเล่น ของเด็กผู้หญิงคนนั้น

นุ่นกับฉัน เราไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด ไม่ได้เป็นพี่น้อง หรือเป็นญาติอะไรกันทั้งสิ้น ความสัมพันธ์ที่มีต่อกัน ก็คงเป็นความสัมพันธ์ด้านระยะทางมากกว่า เพราะบ้านเราอยู่ใกล้กัน เห็นหน้ากันทุกวัน จากเด็กที่ยังนอนแบเบาะ มาเป็นคลาน เริ่มพูด ยืนได้ และสามารถวิ่งเล่น

ฉันจำวันที่นุ่นพูดกับฉันครั้งแรกไม่ได้ รู้แต่ว่าฉันรู้สึกดีมาตั้งแต่วันแรกที่เราพบกัน นุ่นเป็นเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารัก ร่าเริง ยิ้มง่าย และช่างพูด วันที่นุ่นเรียกชื่อฉันได้เป็นครั้งแรก ฉันได้แต่ยิ้มและกอดร่างน้อย ๆ นั้นแทนคำขอบคุณ

นุ่นเหมือนเป็นสมาชิกอีกคนหนึ่งของครอบครัว ตอนนุ่นยังเล็ก ๆ ฉันมักจะพาไปเที่ยว ไปสวนสนุก ไปสวนสัตว์ หรือที่ ๆ เด็กชอบจะไปเที่ยวกัน บางอาทิตย์ที่ครอบครัวของเราจะไปกินข้าวนอกบ้าน เราก็มักจะพานุ่นไปด้วยเสมอ จนคนที่พบเห็น บางคนก็ตั้งข้อสงสัยว่า นุ่นเป็นอะไรกับครอบครัวนี้

ฉันได้แต่แปลกใจ…คนเราจะดีต่อกันได้ ก็ต่อเมื่อเป็นคนรู้จักกันเท่านั้นหรือ…

นุ่นเป็นเด็กเลี้ยงง่าย และทรหด เพราะสถานที่บางแห่งก็ไม่เหมาะกับจะไปกับเด็กเล็ก ๆ แต่บางทีที่ฉันเห็นน้องทำตาละห้อย ฉันอดไม่ได้ที่จะพาไปด้วย ตอนนุ่นอายุสัก 4 ขวบฉันเคยพาไปเดินดูไฟที่สนามหลวง ขากลับฉันก็ต้องอุ้มร่างเล็ก ๆ นั่นแหละ กลับมาด้วย อาจจะลำบากและไม่ค่อยสะดวก แต่ฉันจะมีความสุขทุกครั้ง ถ้าได้มีโอกาสพาไป

เพื่อนสนิทในกลุ่มรู้จักนุ่นทุกคน และทุกคนก็รักนุ่น สิ่งดี ๆ ที่ฉันทำให้กับนุ่น ก็แค่การได้พาไปเที่ยว ซื้อของเล่น ขนม หรือสอนการบ้านให้ และบางทีก็มีกิจกรรมอะไรสนุก ๆ ทำร่วมกัน

ตอนนุ่นเข้าเรียนอนุบาล และมีงานของโรงเรียน นุ่นมาชวนให้ฉันไปด้วย วันนั้นน้องเค้าแต่งตัวน่ารัก เหมือนนางฟ้าองค์น้อย ๆ แม่เป็นคนแต่งหน้าและทำผมให้ แต่กว่าจะได้ไปถึงโรงเรียน การแสดงก็เลิก ฉันค่อนข้างผิดหวังที่ไม่ได้เห็นการแสดง แต่เจ้าตัวกลับไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไร เดินจูงมือฉันไปดูตามซุ้มขายขนม และชวนดูอะไรต่าง ๆ จนงานเลิก ฉันจำได้ว่าวันนั้น เราสองคนขึ้นไปเล่นเกมส์บนเวที และได้รางวัลกลับมาด้วย….รอยยิ้มและเสียงหัวเราะในวันนั้น…ฉันรู้แต่ว่าไม่เคยลืมเลย..

จนมาปีก่อน ที่นุ่นเริ่มไม่สบาย ช่วงระยะเวลานั้นเอง ที่ฉันไม่ได้พานุ่นไปเที่ยวที่ไหน ๆ เหมือนเคย สิ่งที่ทำได้ก็คือ ไปเยี่ยมบ้าง และซื้อขนมที่นุ่นชอบเข้าไปฝากบ้าง

ในระยะหลัง ๆ ฉันไม่ค่อยได้เจอนุ่นบ่อยนัก เพราะบางทีกลับบ้านดึก น้องก็เข้านอนไปแล้ว แต่ทุกครั้งที่กลับบ้าน คำถามติดปากที่ฉันจะถามพ่อกับแม่เสมอ ๆ คือ วันนี้นุ่นเป็นไงบ้าง ซึ่งถ้าโชคดีตอนเช้า ๆ ก่อนไปทำงาน ฉันจะได้เจอนุ่นบ้าง เราจะยิ้มให้กัน นุ่นก็จะเรียกชื่อฉัน ฉันก็จะถามว่าเป็นไงบ้างวันนี้ กินข้าวเยอะหรือเปล่า อยากกินขนมอะไรไหม และรับปากว่าวันที่นุ่นกลับมาแข็งแรง เราจะไปเที่ยวกันเหมือนเดิม

แต่วันนั้น…ไม่มีโอกาสมาถึง…

เมื่อวันเสาร์ที่แล้ว แม่มาเล่าให้ฟังว่า น้องเค้าไม่ออกมานั่งเล่นหน้าบ้านสองสามวันแล้ว ตอนเช้าวันนั้น ฉันเลยแวะเข้าไปดู ภาพที่ฉันเห็นก็คือ ร่างแบบบางที่นอนทอดยาวอยู่บนเตียงเล็ก ๆ ดวงตาปิดสนิท สีหน้านิ่งและสงบ ฉันไปนั่งอยู่ข้าง ๆ และได้แต่เรียกชื่อนุ่น ซ้ำไปมาอยู่อย่างนั้น

เย็นวันนั้น บ้านของนุ่นพาไปส่งโรงพยาบาล และต้องผ่าตัดด่วนในเช้าวันรุ่งขึ้น
แม่กับน้องสาวไปเยี่ยมก่อน ส่วนฉันมีโอกาสไปเยี่ยมก็ตอนเย็นของวันนั้น อาการน้องดีขึ้นมาก ถึงจะมีสายต่าง ๆ ระโยงระยางเต็มไปหมด ตอนที่ไปถึง ฉันกระซิบข้างหูเบา ๆ บอกว่า ฉันมาแล้ว นุ่นลืมตามามองช้า ๆ แต่น้องคงเหนื่อยเกินไปที่จะพูดอะไร เสียงหายใจหนัก ๆ และขาดหายไปเป็นบางช่วง ฉันเอามือลูบผมอย่างแผ่วเบา และถามว่าอยากได้อะไรไหม ฉันจะเอามาให้

นุ่นส่ายหน้าอย่างช้า ๆ น้ำตาฉันไหลลงมาอาบแก้ม แต่ก็รู้สึกดีที่รู้ว่าน้องปลอดภัย ก่อนกลับ ฉันเดินไปที่ข้าง ๆ เตียงอีกครั้งหนึ่ง ฉันบอกนุ่นว่า ฉันขอโทษที่ไม่ได้มาเมื่อตอนเช้า นุ่นลืมตามองอีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะพยักหน้ารับ

..ฉันดีใจที่นุ่นได้ยินคำขอโทษของฉัน…

ตอนเย็นวันจันทร์ ฉันซื้อตุ๊กตาไปฝาก ตั้งชื่อไว้ว่าน้องชมพู่ ฉันวางชมพู่ไว้ข้างๆ เตียง นุ่นอาการดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ลุกขึ้นนั่งได้ และดวงตาแจ่มใส ฉันชวนคุยไปหลายประโยค จนสบายใจขึ้น

ประมาณวันพุธ น้องสาวโทรมาบอกว่า นุ่นอยากได้สติกเกอร์การ์ตูน เย็นวันนั้น ฉันแวะไปเยี่ยมอีกครั้ง โดยแวะซื้อของที่นุ่นอยากได้ แต่เดินหาซื้อแล้วก็ไม่มี ฉันเลยบอกขอโทษ และตั้งใจว่าจะไปหาซื้อมาใหม่อีกครั้งหนึ่ง

น้องนุ่นอยากกินขนม แต่หมอยังไม่อนุญาต แต่นุ่นบอกว่า ไม่เป็นไร ซื้อมาแล้วเอามาแขวนไว้ข้างเตียงก่อนก็ได้ ฉันได้แต่ยิ้ม แล้วหยิบขนมในกระเป๋าให้ไป นุ่นบอกว่าจะยังไม่กินตอนนี้ ไว้หายก่อนแล้วค่อยกิน เราให้สัญญาต่อกันว่า จะยังไม่มีใครกินขนมถุงนั้นตอนนี้ รอจนกว่าน้องจะหายดี แล้วเราจะกินขนมด้วยกัน

วันนั้น ฉันอยู่จนถึงเกือบสามทุ่ม ก็หมดเวลาเยี่ยม ฉันได้แต่บอกว่า วันหลังจะมาใหม่ สิ่งสุดท้ายที่ฉันทำก็คือ โบกมือลา และบอกให้นุ่นยื่นมือมาจับฉันหน่อย

..น้องค่อย ๆ เอื้อมมือเล็ก ๆ นั่นสุดแขน แล้วปลายนิ้วของเราก็สัมผัสกัน…

วินาทีนั้นเอง ฉันรู้สึกเหมือนมีไออุ่นอยู่ที่ปลายนิ้วของเราทั้งสอง ขอบตาฉันเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ประโยคสุดท้ายที่ฉันบอกคือ วันหลังฉันจะมาใหม่นะ วันหลังฉันจะมา…จะมา…

อาจด้วยเพราะฉันมีเรื่องไม่สบายใจส่วนตัวบางเรื่อง ทำให้วันต่อ ๆ มา ฉันไม่ได้ไปเยี่ยมน้อง แล้วก็คิดเข้าข้างตัวเองว่า น้องเค้าดีขึ้นแล้ว คิดว่าคงจะไม่เป็นอะไรแล้ว แต่ก็ตั้งใจว่าอีกวันสองวันจะไปดูอาการใหม่อีกครั้ง

…แล้วเย็นของวันนี้เอง ที่ฉันได้รับข่าวร้ายโดยไม่ได้ตั้งตัว…

ทันทีที่รู้เรื่อง ฉันทรุดตัวลงอย่างช้า ๆ แล้วน้ำตาก็ไหลพรั่งพรู ถ้าเมื่อวานนี้ฉันไปเยี่ยม อย่างน้อย ฉันก็คงได้เห็นหน้านุ่นเป็นครั้งสุดท้าย

ฉันโทรไปหาเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ระบายสิ่งที่อยู่ในใจไปอย่างอัดอั้น ฉันได้แต่พูดว่า ทำไมฉันถึงไม่ได้ไปเมื่อวานนี้ ทั้ง ๆ ที่เป็นโอกาสสุดท้าย ปลายสายได้แต่ส่งคำปลอบใจมาให้ โดยบอกว่า ตลอดระยะเวลาที่นุ่นอยู่ ฉันก็ทำดีกับน้องเท่าที่ทำได้แล้ว

…ไม่รู้สินะ..ฉันน่าจะทำอะไรที่ดีให้นุ่นได้มากกว่านี้…

ถ้าเพื่อน จะหมายถึงคนที่เรามีความรู้สึกดี ๆให้ต่อกัน มีความสุขทุกครั้งที่ได้เจอกัน พูดคุยแล้วสบายใจ และไปไหนมาไหนด้วยกันได้ นุ่นก็คงเป็นเพื่อนที่อายุน้อยที่สุดของฉัน

ตอนประมาณทุ่ม ฉันกลับไปที่โรงพยาบาลอีกครั้งหนึ่ง ฟ้ามืดสนิท และฝนก็เริ่มโปรยปราย

หมอพาน้องนุ่นไปเก็บไว้ที่ห้องแล้ว ตอนที่ฉันยืนอยู่ตรงใต้ตึก ลมพัดมาเป็นระลอก ๆ ฉันรู้สึกหนาวเข้าไปถึงจิตใจ แล้วฉันก็ร้องไห้สะอีกสะอื้นอย่างไม่อายใคร ในใจฉันมีแต่คำถามที่ไม่รู้จะถามใคร และไม่รู้ว่าคำตอบมันคืออะไร

…ฉันรู้สึกผิด…..

ถ้ารู้ว่าอาทิตย์นี้จะเป็นอาทิตย์สุดท้ายที่นุ่นจะอยู่ ฉันคงจะให้เวลากับน้องเค้าให้มากกว่านี้ และถ้าเมื่อวานนี้ฉันไม่มัวแต่คิดเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง จนตัวเองก็ไม่สบายใจ ฉันคงจะได้ไปเยี่ยมนุ่นอีกครั้งหนึ่ง และถ้าฉันรู้ว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้าย…
ถ้าฉันรู้…ถ้าฉันรู้..

….ฉันอยากจะขอโทษน้องอีกสักครั้ง….

….ฉันอยากจะให้น้องได้ยินคำขอโทษจากฉันอีกสักครั้ง เหมือนกับเมื่อวันนั้น…

นุ่นเหมือนความรักที่ไม่มีเงื่อนไขของฉัน ความรักที่มีให้กับเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง ความรักธรรมดา ๆ ที่เกิดขึ้นโดยไม่มีข้อผูกมัด ไม่มีสัญญา ไม่มีแม้แต่จะต้องการสิ่งตอบแทนอะไร

…แต่เป็นความรักเดียวที่กำลังเดินจากฉันไป ...
…และไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ…

……………………………………

มือเล็ก ๆ ของคน ๆ หนึ่ง
ที่ครั้งหนึ่ง…ฉันเคยพาไปไหนต่อไหน
วันนี้…คงมีใครสักคนกำลังพาเธอเดินไป
ในดินแดนที่ไกลแสนไกล…เหลือเกิน

แต่เธอจะมีดวงดาวไปเป็นเพื่อน
สองข้างทางจะกลาดเกลื่อนไปด้วยดอกไม้
เธอคือของขวัญจากฟ้า…ที่ส่งลงมาให้อยู่ในใจ
วันนี้..คงถึงเวลาที่เธอจะได้กลับไป…อยู่ตรงนั้น…

เธอจะเป็นความทรงจำที่ดีของฉัน
เธอจะเป็นความผูกพันที่มีค่ายิ่งกว่า
วันนี้…อาจไม่มีแม้คำบอกลา
แต่ฉันเชื่อเหลือเกินว่า
เธอจะได้พบเจอสิ่งที่ดีกว่า…บนโลกใบนี้…

……………………………………..

สำหรับน้องนุ่น
3 สิงหาคม 2545

โดยคุณ : ชมพูพันธุ์ทิพย์ - [11:25:37  4 ส.ค. 2545]

ความคิดเห็นที่ 1
..." เมื่อใดก็ตามที่เราได้มาซึ่งชีวิต
เราก็ได้ความตายมาด้วย "...

พี่นิ่มคะ... ถ้ารู้สึกผิด ก็ได้โปรดให้อภัยตัวเองด้วยนะ
เวลาชีวิตหนึ่งที่กำลังจากไป เขาจะมีช่วงเวลาที่ดูเหมือนจะดีขึ้น ให้เราได้ดีใจเสมอ ๆ ไม่ว่าคนหรือสัตว์...
เป็นความอัศจรรย์ที่น่าใจหาย ที่ได้พบเจออยู่บ่อย ๆ

ถ้าความรู้สึกเศร้าเบาบางลง ขอให้พี่มีสติกับปัจจุบันขณะนะคะ ความตายเตือนเราให้มีชีวิตอยู่อย่างไม่ประมาทค่ะ
ห่วงใยพี่นะ ...น้องเขาแค่กลับสู่ธรรมชาติก่อนเราเท่่านั้นเองค่ะ.

โดยคุณ :หมีสมองฯ - [12:34:32  4 ส.ค. 2545]

ความคิดเห็นที่ 2
พี่คะ...

ความรู้สึกของพี่ที่กลั่นลงในตัวอักษรรับรู้ได้ แม้ว่าจะไม่ได้อยู่ตรงนั้น
น้ำตาของพี่ที่ไหล..คงไม่ต่างอะไรกับน้ำตาของผู้ที่ได้สัมผัสความรู้สึกเช่นนี้
อยากให้ความหนาวที่แทรกอยู่ในใจของพี่
มีความอบอุ่นเพิ่มเข้ามา
และรับรู้ว่า..มีคนหนาวเป็นเพื่อนกัน
และเชื่อว่า...ณ..ที่หนึ่งตรงนั้น
น้องนุ่นเอง..ต้องรับรู้อย่างแน่นอน

สำหรับวันนี้..และวันต่อๆไป..
ขอให้พี่สู้..สู้..นะคะ
โดยคุณ :pitsie~~ - [21:54:55  4 ส.ค. 2545]

ความคิดเห็นที่ 3
เชื่อว่าน้องนุ่นต้องรับรู้ความรู้สึกของพี่ชมพูฯ ได้แน่นอน
q(-_-)y ..
โดยคุณ :akejung - [22:07:25  4 ส.ค. 2545]

ความคิดเห็นที่ 4
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
โดยคุณ :สี่ปอ - [7:32:13  5 ส.ค. 2545]

ความคิดเห็นที่ 5
จงเข้มแข็งในยามที่เธอต้องเข้มแข็ง
เหมือนที่เธออ่อนโยนในยามที่เธอควรจะอ่อนโยน
เป็นกำลังใจให้นะคะ
โดยคุณ :เจ้าชายน้อย(สวย) - [8:47:22  5 ส.ค. 2545]

ความคิดเห็นที่ 6
ขอเธอจงหลับฝันดี แม้วันนี้จะไม่ได้เอ่ยลา แม้วันหน้าจะไม่พบเธอ แต่ฉันยังเจอเธอเสมอ ในมุมหนึ่งของความทรงจำ..... ทำใจให้สบายนะครับ
โดยคุณ :จอมยุทธ์น้อย - [11:01:20  5 ส.ค. 2545]

ความคิดเห็นที่ 7
พี่นิ่มคะ

ความรักที่พี่ให้น้องนุ่นยังไม่ได้เดินจากไปค่ะ..
แต่จะยังอยู่ในใจของพี่นิ่มตลอดกาลค่ะ

ให้อภัยตัวเองเถอะนะคะ
หม่อนเชื่อว่า... น้องนุ่นก็คงรับรู้และต้องการเช่นนี้ค่ะ

เป็นกำลังใจให้พี่ค่ะ

โดยคุณ :ใบหม่อน - [19:29:23  5 ส.ค. 2545]

ความคิดเห็นที่ 8
พี่ชมพูฮะ การเกิด และ การกลายสภาพเป็นเรื่องธรรมดาแหละฮะ ซึ่งเป็นสิ่งที่ทุกคนคงต้องพบเจอ แต่ที่ต่างกันนั่นคือเวลาที่พบ มีใครบางคนเคยพูดไว้นะฮะผมจำไม่ได้เหมือนกันว่าสิ่งมีชีวิตทุกอย่างถูกสร้างขึ้นมาเพื่อสร้างความสัมพันธ์นะฮะ โดยเมื่อเขาสุขเราก็สุข เมื่อเขาทุกข์เราก็ทุกข์ เมื่อเขาจากไปเราก็เศร้า และ ความสัมพันธ์นั้นก็จะสมบูรณ์ในตัวของมันเองแล้ว ก็คงเหลือแต่เราซึ่งยังต้องมีความสัมพันธ์กับสิ่งรอบตัวต่อไปนะฮะ ก็เป็นกำลังใจให้พี่ชมพูนะฮะ ผมว่าไม่แน่นะฮะน้องนุ่นอาจจะอยู่แถวนี้แหละฮะแต่อาจจะอยู่คนละความยาวคลื่นของแสงที่เรามองเห็นก็ได้ใครจะรู้ จริงไหมฮะ
โดยคุณ :ป.ล. - [21:14:14  5 ส.ค. 2545]

ความคิดเห็นที่ 9
ความรักไม่ได้เดินหายไปไหนมันยังอยู่กับเราตลอดไป
โดยคุณ :คนไม่สบาย - [22:36:45  5 ส.ค. 2545]

ความคิดเห็นที่ 10
I have read your story. Even we don't know each other, I can feel it. I believe that you already did your best. Everybody has their own way of life. Don't blame yourself. Only thing you can do is keeping her in your heart forever, and go on your life.
Best wishes ka.
โดยคุณ :Anonymous - [22:56:08  5 ส.ค. 2545]

ความคิดเห็นที่ 11
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ
ขอบคุณมาก
ขอบคุณ
..........
โดยคุณ :ชมพูพันธุ์ทิพย์ - [10:10:15  8 ส.ค. 2545]

ความคิดเห็นที่ 12
คงไม่สายเกินไปที่จะเข้ามาให้กำลังใจพี่อีกคนนะค่ะ พี่ทำดีที่สุดแล้วค่ะไม่มีใครรู้หรอกค่ะว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคต น้องเองไม่ได้เจอน้าที่รักและสนิทที่สุดมาสองปีตอนเค้าป่วยก็ไม่มีโอกาสไปเยี่ยมจนได้รับข่าวร้ายแทบล้มทั้งยืน ขอให้พี่เข้มแข็งอย่าโทษตัวเองนะค่ะ ขอให้มีรอยยิ้มที่กว้างขึ้นไวๆนะค่ะ เก็บน้องนุ่นไว้ในความรู้สึกที่ดีแล้วสู้ต่อไป
โดยคุณ :mamarlade - [10:27:27  8 ส.ค. 2545]

ความคิดเห็นที่ 13
เข้มแข็งไว้ค่ะ
โดยคุณ :พุดซา - [21:35:05  9 ส.ค. 2545]

ขอเชิญร่วมเสนอแนะความคิดเห็นครับ
จาก :
email :
icq :
รูปภาพ :

รายละเอียด

อาการ :



กรุณาคลิก "ส่งข้อมูล" เพียงครั้งเดียวครับ....