กำลังเดินอยู่ดีๆ มีคนขี่มอเตอร์ไซค์เรียก บอกว่ามีเรื่องขอความช่วยเหลือ
กระเป๋าสตางค์หล่นหาย และน้ำมันจะหมด ไม่มีเงินเติมน้ำมัน จะต้องไปพุทธมณฑล ขอเงินเติมน้ำมัน 100 บาท
ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออก เลยให้ตังค์ไป เพราะคิดว่าถ้าไม่ช่วย ต้องคิดมาก ตำหนิตัวเองไปตลอดแน่
แต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่าจะโดนหลอกรึเปล่า เพราะเคยอ่านเจอใน mail มาบ้าง
ใครพอมีวิธีดีๆ แนะนำบ้างไหมคะ ไม่อยากเป็นคนไม่มีน้ำใจ แต่ก็ไม่อยากตกเหยื่อน่ะค่ะ

ไม่ต้องคิดมากหรอกให้ไปแล้วก็แล้วไป เขาจะเอาไปอะไรก็เรื่องของเขา
ทำไม่ดีเวรกรรมก็ตามทันชาตินี้แหละ มีชาติเดียว ชาติหน้าไม่มีแล้ว
ทำดีไว้ดีแล้ว

เสียใจในสิ่งที่ทำ ดีกว่าเสียดายในสิ่งที่ไม่ได้ทำนะคะ..

ทำแล้วสบายใจ ทำแล้วเราไม่เดือดร้อน แล้วอาจจะช่วยให้คนอื่นดีขึ้น

ก็ทำเถอะค่ะ...เห็นคนมีน้ำใจแล้วชื่นใจจัง

โดยคุณ :

..................

เคยเป็นๆ

..................

โดยคุณ :

เอาเป้นว่า ทำสิ่งที่ตัวเองทำเเล้วสบายใจดีกว่า
ถ้าเขามาหลอกลวง ก็ถือว่า เราได้ทำบุญไปแล้วกัน ฟาดเคราะห์

โดยคุณ :

คุณตัวเล็กเดินคนเดียวและรอบข้างค่อนข้างเปลี่ยว หรือยืนห่างจากคนอื่นมากๆ รึเปล่าครับ? ถ้าใช่ ผมว่าให้ไปเถอะครับ ถือว่าฟาดเคราะห์แบบคุณ this road is mine บอก เพราะในสถานการณ์แบบนี้ถ้าคุณตัวเล็กไม่ให้ อาจทำให้คุณตัวเล็กต้องตำหนิตัวเองไปตลอดชีวิตเช่นกัน

คนไทยนั้นนิสัยขี้สงสาร ขี้เกรงใจมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว คนบางพวกเขาใช้ข้อนี้เป็นช่องทางในการหากินครับ เหมือนกิจกรรมหลายๆ อย่างหน้าที่เกิดขึ้นหน้าวัดเวลาเราไปทำบุญ ไม่รู้จะมีความเป็นไปได้เท่าไหร่กันที่นกสี่ห้าตัวจะบินเข้าไปอยู่ในกรงเดียวกัน หรือปลาเป็นฝูงพร้อมใจกันว่ายเข้าถุงพลาสติกใบเดียวกันแล้วขังตัวเองอยู่ในนั้น

สุดท้ายเป็นเรื่องของเพื่อนผมครับ
เพื่อนผมคนนึงเคยโดนจี้ที่นิวยอร์คครับ เขาเล่าให้ฟังว่าเขาไม่พกกระเป๋าสตางค์ครับ เงินสดถูกแยกไว้กระเป๋าซ้ายและขวาของกางเกง มีคืนนึงโจรมาจี้เขา เขาก็ช็อกไปนิดนึงแล้วก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าข้างซ้ายและขวา แต่แล้วก็ยื่นเงินที่ได้จากกระเป๋าซ้ายให้โจรไป โจรได้เงินก็รีบวิ่งหนีไปทันที สุดท้ายบัตรสำคัญต่างๆ กับเงินสดอีกจำนวนก็ยังคงอยู่กับเขา ขึ้นชื่อว่าโจรยังไงก็ร้อนใจอยู่แล้วครับ ส่วนใหญ่ไม่มีเวลาตรวจค้นหรอกครับ

อย่าคิดมากเลย ถ้าให้แล้วเราไม่เดือดร้อน  คุณทำดีแล้ว

เคยเจอแม่ลูกคู่นึงเดินมาขอตังค์ค่ารถเมล์กลับบ้าน 10 บาท เลยบอกกลับไปว่าพอเหรอเอาไป 20 แล้วกัน พอเราเดินกลับมาขึ้นรถขับออกมาเห็นเค้าเดินไป
ขอตังค์คนอื่นต่ออีก แวบแรกก็รู้สึกไม่ค่อยดี แต่คิดอีกทีตอนที่เราให้ตังค์เค้าไป
เราก็รู้สึกสงสารเค้าจริงๆ เพราะงั้นถ้าเราได้ช่วยเหลือใครแล้วทำให้เราสบายใจ
ก็ทำไปเถอะค่ะ ส่วนเค้าจะคิดดีหรือไม่ดีมันก็ได้กับตัวเค้าเองแหละค่ะ

โดยคุณ :

เคยเจอเหมือนกันค่ะ ในห้างเดอะมอลล์ บางกะปิ เป็นผู้ชายหนุ่มๆมาขอเงินค่ารถกลับบ้าน บอกว่ากระเป๋าตังค์หาย จำได้ว่าขอเยอะเหมือนกัน เป็นร้อยเลย ใจหนึ่งก็สงสาร แต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่า "โดนแล้วเรา"  แต่สุดท้ายก็ให้ไปให้ไม่ครบตามที่เค้าขอนะค่ะ
เรื่องนี่ก็เป็นอีกประเด็นหนึ่งเหมือนกันที่น่าขบคิด  เพราะถ้าทุกคนบอกว่าสงสาร  ทำแล้วสบายใจก็ทำไปเถอะ  กรณีนี้ก็จะมีอาชีพใหม่เกิดขึ้น เพราะคนพวกนี้ก็จะอาศัย ความสงสารเป็นเครื่องมือในการหากิน (กรณีเดียวกับ ขอทาน ตามสะพานลอย เป็นเรื่องที่แก้กันไม่จบสักที เพราะมีเป็นแก๊งค์ ไม่ใช่ทำคนเดียว)   สำหรับเรื่องนี่ก็คงเป็นวิจารณาญของแต่ละคนแล้วละค่ะ เพราะก็มีทั้งเรื่องจริง และ เรื่องตุ๋น ถ้าจะพูดกันคงอีกยาว  มีที่เจออีกหลายรูปแบบ เช่น คนแก่ๆ เดินเคาะตามบ้าน บอกว่ายังไม่ได้กินข้าวเลย  ที่บ้านพอดีทำกับข้าวกลางวัน แม่เลยแบ่งกับข้าว+ข้าวต้ม + กล้วยน้ำว้า ให้ไป  เค้าตอบว่าไม่กินข้าวต้มแล้วก็เดินไปเคาะบ้านอื่นของตังค์ต่อไป....   ปรี๊ด

โดยคุณ :

ขอบคุณทุกข้อแนะนำ และความห่วงใยในสวัสดิภาพนะคะ
จริงๆ ก็เป็นเรื่องที่ตัดสินใจไปแล้ว และทำไปแล้ว
เพียงแต่มันเหมือนมีเรื่องติดค้าง ไม่แล้วใจ ไม่โล่ง ครึ่งๆ กลางๆ มีระแวงติดมาหน่อยๆ น่ะค่ะ
ช่วยคนอื่น แต่ระแวงว่าจะโดนหลอก  กลัวต้องมาเจ็บใจทีหลัง
กลายเป็น ไม่ช่วยก็รู้สึกแย่  ช่วยไปแล้วก็ยังไม่รู้สึกดี (รู้สึกแค่ดีกว่าไม่ช่วย)
ต่อไปจะไม่คิดมากเรื่อง  ทำดี ก็คือดี  ระแวงไปก็ไม่มีประโยชน์
อย่างมากก็ยอมเป็นหมาเน่าลอยน้ำ (ของคุณชาติ กอบจิตติ) คงจะดีกว่า

การให้ทาน

๑.วัตถุบริสุทธิ์ คือเป็นของที่ได้มาโดยสุจริต ไม่ได้ไปยักยอกมา โกงมา หรือได้มาด้วยวิธีแยบยล

๒.เจตนาบริสุทธิ์ คือมีจิตยินดี ผ่องใสเบิกบาน ไม่รู้สึกเสียดายสิ่งที่ให้ ตั้งแต่ก่อนให้ ขณะให้ และหลังให้

๓.บุคคลบริสุทธิ์ คือให้กับผู้รับที่มีศีลธรรม ตัวผู้ให้เองก็ต้องมีศีลที่บริสุทธิ์

ทานให้ไปแล้วอย่าเก็บมาคิดครับ เพราะทุกข์นั้นเกิดจากความคิดของเราเอง

ทำแล้วสบายใจก็ดีนะ

โดยคุณ :

เคยตั้งใจจะใส่บาตรพระ แต่เจอพระขอตังค์ค่ารถน่ะ ขอเยอะด้วยซี ค่ารถกลับจ.เลย รูป(คนดีกว่ามั้ง) ละ370 มี 2 คน ประมาณว่าขอค่า ปอ.1 เรายืนอยู่คนเดียวน่ะ รู้ก็ทั้งรู้ว่าโดนหลอก บอกไปว่ามีไม่ถึงหรอกค่ะ (คนที่หลอกว่าเป็น)พระบอกว่าขอคนละ 200 ละกัน ปอ.2 ก็ยังดี  ว่าแล้วทั้งสองก็ช่วยกันพูดขอค่ารถกันใหญ่ กะให้เคลิ้ม อืมมมม...จริงๆว่าไม่ได้เคลิ้มนา แต่สงสัยจะเกรงใจผ้าเหลือง ก็เลยให้ไป คงไม่ได้บุญหรอก จิตเราไม่บริสุทธิ์น่ะ เพราะรู้ทั้งรู้ว่าต้องไม่ใช่พระจริงแน่ โดนนนน...ไปไม่ใช่น้อย จริงๆเราก็ชอบทำทานนะ รู้สึกว่าได้ช่วยเหลือคนยาก(กว่าเรา) แต่นี่...รู้สึกว่าหนักไปนิดนึง ใครมีมุขเอาตัวรอดเนียนๆบอกหน่อยนะ

ชอบรายการจุดเปลี่ยน ช่องเก้า

สำหรับเรา เราไม่สนับสนุนคนไม่ดี....เราเชื่อแบบคุณแขก การให้ทานต้องให้กับคนที่ดีด้วย
หลายครั้งที่รู้สึกไม่ดี แต่จะคิดว่าการสนับสนุนคนให้ขี้เกียจ หรือทำไม่ดี ก็เป็นสิ่งที่แย่ ๆ มาก ๆ เช่นกัน

ใครเคยเดินแถวปิ่นเกล้า เชื่อไหม หนูเจอคนขอค่ารถกลับนครปฐม ด้วยมุขเดิม ๆ 3 หน

ขอทานที่โดนตำรวจจับบ่อย ๆ เคยดูในทีวี เงินเดือนที่เค้าส่งกลับประเทศเพื่อนบ้าน มากกว่าเงินเดือนระดับปริญญาโทหนู ทั้งเดือน.........

หนูไม่สนับสนุนคนขี้เกียจค่ะ

ถ้าเค้าเดือดร้อนและเป็นคนดีจริง แนะนำให้ไปขอตำรวจค่ะ หรือเค้าควรขอแค่ค่าโทรศัพท์ไปขอความช่วยเหลือจากญาติของเค้า

คิดอะไรมากมาย ถ้าจะช่วยก็ช่วยไป อย่างน้อยถึงโดนหลอกก็ให้คิดซะว่า ถ้าเค้าหลอกเราได้ เค้าก็จะหลอกคนอื่นๆได้น้อยลงอีกหนึ่งคน

คุณตัวเล็กเจอแถวไหนมาคะ เพราะเคยเจอแบบนี้เหมือนกันค่ะ ขอตังค์เติมน้ำมัน ขี่มอเตอร์ไซค์มา บอกว่าลืมกระเป๋าตังค์ไว้ที่บ้าน ถ้าสะดวกจะขอสัก 100 นึง ไปเติมน้ำมันรถ เพราะน้ำมันจะหมด และต้องขับกลับไปที่พุทธมณฑล (แม่เจ้า เหมือนกันมาก) กำลังจะหยิบเงินให้เลยค่ะ แต่พ่อมารับพอดี เขาเลยรีบบอกไม่เป็นไรครับ แล้วขี่รถจากไป เล่าเหตุการณ์ให้พ่อฟังค่ะ พ่อบอกว่า นี่มันเลยสี่ทุ่มแล้ว ปั๊มปิดหมดแล้วจะไปเติมน้ำมันได้ยังไง เหวอเลยค่ะ เพราะตอนแรกเชื่อไปแล้วอ่ะค่ะ

โดยคุณ :

เจอแถวถนนพระราม 2 กม.1  เวลาประมาณ 3 ทุ่มครึ่ง  วันที่ 16 ส.ค.ค่ะ
แต่ถ้าโดนหลอก ตอนนี้ก็ไม่คิดอะไรแล้ว เพราะมันเลยไปแล้ว ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะเก็บมาคิดต่อ
เพียงแค่อยากรู้ว่า ถ้าต้องเจอเหตุการณ์เฉพาะหน้า จะมีวิธีอะไรมั้ย ที่จะทำให้เรารู้ได้ว่า
คนที่มาขอความช่วยเหลือพูดจริง หรือโกหกเราเพื่อหลอกเอาเงิน แค่นั้นเองแหละค่ะ

ถ้าเราจะให้เงินคนที่มาขอ เช่นขอทาน  เราจะพิจารณา
1. มีอะไรมาแลกให้เราหรือเปล่า เช่น ร้องเพลง เล่นดนตรี  ไม่ต้องเพราะต้องเก่ง แต่ยังถือว่า ยังใช้ความสามารถมาแลก  ยังนี้ให้ ให้มากด้วย  แต่ถ้าดูแล้วทำงานได้แล้วมาขอ เราไม่ให้  นอกจากพิการจริง ทำอะไรไม่ได้เลย  แต่ให้ไม่เยอะ
เพราะอย่างที่มีคนข้างบนนะคะว่า  เค้าได้เงินมากกว่าพวกเราอีก

ไอ้มุขขอเงินกลับบ้านนี้อีก เจอบ่อยมาก  น้องชายเราให้ แล้วบอกว่านี่คือค่ารถกลับบ้าน ได้แล้วก็กลับไปซะ  ถ้าคราวหน้ายังมาเจออีก มาขออีก  ผมต่อยลุงจริง ๆ ด้วย    เค้าขอซะจนจำไม่ได้ว่าเคยขอไปแล้ว  แต่คนให้นี้ซิจำได้  

โดยคุณ :