กระดานความรู้สึก


....เรื่องเล็ก......

.......................................

“ซีด” เป็นผู้หญิงตัวขาว ๆ หน้าตาน่ารัก

คนภายนอกมักจะคิดว่า ซีด ดูเป็นคุณหนู และคงไม่ค่อยจะได้ทำอะไรยาก ๆ หรือลำบากซักเท่าไหร่

แต่ผิดถนัด

เพราะซีดลุยได้ทุกสถานการณ์  และเที่ยวมาแล้วหลาย ๆ จังหวัด

จนเมื่อสองวันก่อน ซีดมาบอกกับเพื่อน ๆ ว่าจะไปเชียงราย

พวกเราก็ตื่นเต้นกันใหญ่ นึกว่าจะไปเที่ยวธรรมดา ๆ  ตามประสานิสัย

“เราจะไปเป็นอาสาสมัครสอนหนังสือน่ะ  ประมาณ 5 วัน”  

ซีดเล่าให้ฟังยิ้ม ๆ ตาเป็นประกาย

“พอดีไปอ่านเจอในเวบ  เป็นโครงการรับอาสาสมัครขึ้นไปช่วยสอนหนังสือบนดอย”

ซีดเริ่มเล่าเรื่อง แล้วรายละเอียดอื่น ๆ ที่ตามมาก็คือ

- หมู่บ้านที่เด็ก ๆ อยู่ ห่างจากโรงเรียน ไป-กลับ ประมาณ 14 กิโล  การเดินทางก็มีขึ้น ๆ ลง ๆ เขา แต่ไม่ต้องถึงกับปีนป่าย สองข้างทางก็จะมีไร่ที่พ่อแม่ของเด็ก ๆ ทำเป็นอาชีพกันอยู่

- ไม่มีไฟฟ้า

- ไม่มีน้ำประปา (แต่มีลำธารให้อาบน้ำ)

สิ่งที่อาสาสมัครต้องทำ คือ เดินไปสอนหนังสือพร้อมกับเด็ก ๆ เหล่านี้ ไปใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับพวกเค้า แลกเปลี่ยนสิ่งดี ๆ  และทำกิจกรรมหลาย ๆ อย่างร่วมกัน  

“แล้วซีดไปยังไง” พวกเราถามต่อ

“ไปรถทัวร์จ้ะ ” ซีดตอบเรื่อย ๆ ไม่มีความวิตกกังวล หรือตื่นเต้นอะไรเลย มีแต่พวกเราซะอีก ที่ฟังแล้ว ก็นึกห่วงสารพัด เพราะซีดต้องเดินทางไปคนเดียว  รวมถึงการต้องเดินทางไกลวันละหลาย ๆ กิโล   และที่สำคัญ ซีดก็ยังไม่รู้จักใครในกลุ่มเลย

“ไปก็รู้จักกันเองแหละ  แล้วซีดว่านะ คนที่ไปเป็นอาสาสมัครเนี่ย คงจะนิสัยคล้าย ๆ กันแหละ เดี๋ยวก็สนิทกันเอง”

ซีดบอกให้พวกเราหายกังวล

แต่เรื่องเดียวที่ซีดกลับคิดมากก็คือ

“ซีดทำกับข้าวไม่ค่อยเป็นอ่ะ กลัวทำแล้วน้องเขาจะกินไม่ได้”

“อ้อ...ซีดซื้อตั๋วมาแล้วนะ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก พอไปถึงโน่น   ก็จะมีคนมารับเอง เอ่อ เกือบลืม ซีดซื้อโปสการ์ดแล้วนะ  ถ้าเจอตู้ไปรษณีย์ จะส่งมาให้ ถือว่าเป็นของฝากจากเชียงรายละกัน”

ซีดสรุปเรื่องให้พวกเราฟังอย่างเรียบร้อย  ฉันนั่งมองหน้าเพื่อนนานและนาน


เรื่องดี ๆ บางเรื่อง อาจดูเป็นเรื่องเล็กน้อยในสายตาคนบางคน

แต่คนบางคน ก็เลือกที่จะทำสิ่งเล็ก ๆ  ง่าย ๆ แต่งดงามนั้น

แล้วสิ่งเล็กน้อยนั่นเอง
ที่ทำให้คนบางคน อาจต้องกลับมานั่งทบทวนและหวนคิด
ว่าตัวเราเอง ได้ทำอะไรดี ๆ เพี่อคนอื่น บ้างหรือยัง
หรือถ้าทำ  เราทำไปมาก-น้อยแค่ไหน

..บางที..
ในสิ่งที่เคยทำมา อาจจะไม่เพียงพอเลยด้วยซ้ำ


ขากลับบ้าน เราเดินมาขึ้นรถด้วยกัน

ตอนหนึ่ง ฉันพูดกับซีดว่า

“ซีดเป็นคนดีนะ”

ซีดหัวเราะเบา ๆ

“ไม่หรอก  เรื่องเล็กน้อยเอง”  

ซีดบอกให้ฟังอีกครั้ง  


เรื่องเล็ก ๆ

แต่งดงามเหลือเกินในความรู้สึกของฉัน


ขอบคุณสำหรับคำพูดบางคำในวันนี้

ฉันรู้แล้วล่ะ  
ว่าต่อไปนี้จะทำอะไร !

.......................................
โดยคุณ : ดุกดุ๋ยและเพื่อน - [11:43:09  10 ก.พ. 2546]

ความคิดเห็นที่ 1
...วันนี้ดุ๋ยมายาวแฮะ...
โดยคุณ :บราวนี่ - [12:32:59  10 ก.พ. 2546]

ความคิดเห็นที่ 2
เราก็เคยเป็นแบบซีด...รู้สึกดีจริง ๆ
ลองไปดูมั่งสิ แล้วจะติดใจ...
โดยคุณ :เด็กน้อยไม่ยอมเรียน - [12:35:07  10 ก.พ. 2546]

ความคิดเห็นที่ 3
...แล้วคุณล่ะ...
ถ้ายังมีโอกาสอยู่
แล้วทำไมยังไม่ทำ....
โดยคุณ :มือใหม่หัดโพส - [18:01:28  10 ก.พ. 2546]

ความคิดเห็นที่ 4
^^
โดยคุณ :akejung - [18:52:27  10 ก.พ. 2546]

ความคิดเห็นที่ 5
1...2...3...4...5...6...7...8...9...
จะมั่วนั่งนับวันอยู่ทำไม
โดยคุณ :ดุ๊ก มาดึกๆ - [2:09:02  11 ก.พ. 2546]

ความคิดเห็นที่ 6
10...11...12....13333333333333
โดยคุณ :เพื่อนดุก - [7:05:58  11 ก.พ. 2546]

ความคิดเห็นที่ 7
คนเราต้องเพียงพอกับสิ่งที่มีซะก่อน ถึงจะเผื่อแผ่ไปถึงคนอื่นได้ เก่งนะที่รู้จักพอ และเผื่อแผ่

ทำอะไรที่เราทำแล้วสุขใจ ไม่เดือดร้อนใคร..ทำเถอะ

ความดีไม่มีขาย  อยากได้ต้องทำเอง (เห็นอยู่ที่กระจกหลังรถปิ๊กอัพ)


โดยคุณ :อัญญา - [3:54:55  17 ก.พ. 2546]

ขอเชิญร่วมเสนอแนะความคิดเห็นครับ
จาก :
email :
icq :
รูปภาพ :

รายละเอียด

อาการ :



กรุณาคลิก "ส่งข้อมูล" เพียงครั้งเดียวครับ....