ลูกคนเล็กจะมีความเป็นเด็กอยู่ในตัวมากกว่าคนโตหรือคนกลาง
ด้วยความที่มักจะถูกปฏิบัติเหมือนเป็นเด็กอยู่ตลอดเวลา
และอาจเพราะความเป็นเด็กนี่แหละ
ที่ทำให้ลูกคนเล็กมักเป็นคนที่มีความอ่อนไหวต่ออารมณ์ ความรู้สึก
ทั้งของตนเองและของคนรอบข้างได้ง่าย
ปรับตัวเข้ากับสิ่งแวดล้อมและสังคมใหม่ๆได้ง่าย
นั่นเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้ใช้ชีวิตง่ายขึ้นสำหรับฉัน
อีกอย่างหนึ่งคือความรับผิดชอบ…

เมื่อเติบโตขึ้น ความรับผิดชอบต่อสิ่งต่างๆก็มากขึ้นเป็นลำดับ
น้องคนเล็กมักถูกมอบความรับผิดชอบให้น้อยที่สุด
และนั่นก็เป็นเพราะว่าทุกคนมองว่าเป็นเด็กอยู่ตลอดเหมือนเช่นเคย
เมื่อความรับผิดชอบมีไม่มากนัก การจัดการต่างๆเกี่ยวกับชีวิตก็ง่ายขึ้น
มีเวลาส่วนตัวสำหรับกิจกรรมของตัวเองมากขึ้น…ก็เที่ยวพักผ่อนหย่อนใจนั่นแหละ
ความโชคดีอีกอย่างของน้องคนเล็กคือ ได้รับการตามใจและให้อภัยเสมอเมื่อทำผิด
เหตุผลที่เป็นเช่นนี้ไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด คงต้องถามพ่อ แม่ และพี่ๆทั้งหลายถ้าอยากรู้

จริงๆแล้วไม่ว่าจะเกิดเป็นลูกคนเล็ก คนโต คนกลาง หรือลูกคนเดียว
มีทั้งข้อดีและข้อด้อยแตกต่างกันออกไป
แต่เนื่องด้วย ไม่เคยเกิดเป็นลูกคนโต คนกลาง หรือลูกคนเดียว
หรืออาจจะเคยแต่เผอิญไม่สามารถระลึกชาติได้ จึงไม่ทราบในส่วนนั้น
ที่แน่นอนที่สุดคือ พ่อแม่รักลูกทุกคนเท่ากัน แต่เนื่องด้วยลักษณะนิสัยของลูกแต่ละคน
อาจไม่เหมือนกัน การแสดงออกจึงอาจมากน้อยต่างกันบ้าง
แต่สิ่งที่อยู่ในใจของพ่อแม่นั้น ไม่มีลูกคนไหนด้อยไปกว่ากันหรอก…

ขอให้โชคดี…ไม่ว่าจะเป็นน้องคนเล็กหรือไม่ก็ตาม

โชคดีนะ น้องคนเล็ก

@^o^@

เห็นด้วยเลยนะเนี่ย ว่าเป็นคนเล็ก แล้วจะถูกมองว่าเด็กอยู่เสมอ

โชคดีเช่นกันจ้ะ :)