เมื่อวาน (๒๘ ตุลาคม ๒๕๔๕) เป็นวันที่ผมเปลี่ยนตัวเลขนำหน้าอายุอีกครั้งหนึ่ง
หลังจากเลิกงานตอนประมาณเกือบห้าทุ่ม ผมก็กลับมาบ้านอยู่คนเดียว ไม่ไปไหนเลย  นอนดูวีซีดีคอนเสริตเฉลียงไปห้าแผ่นจนจบตั้งแต่รวมกันครั้งแรก แล้วก็ล่าสุดเรื่องราวบนแผ่นไม้นั่นแหละครับ
ยันเช้าเลย แล้วก็ซึมไปทั้งวัน
ผมเคยเป็นอย่างนี้หลังจากที่ได้ดูวีซีดีเรื่องราวบนแผ่นไม้ แผ่นที่สามแผ่นสุดท้าย แล้วผมก็ซึมไปทั้งวัน ซึ่งมันก็นานมาแล้ว ผมก็ตั้งใจว่าจะไม่ดูอีกในแผ่นที่สามนี้ แต่ก็ดูอีกจนได้
ตอนที่ร่ำลากันบนเวที มันสลดใจไงไม่รู้ เราไม่ได้จากกันไปไหนซักหน่อย ไม่ได้มีใครตายนี่นา ทำไมถึงต้องไม่มีอีก ในโทรทัศน์มีคนตะโกนว่า สัญญาก่อนว่าอีกห้าปีเจอกันใหม่ (ประมาณนั้น) แต่ก็ไม่ได้มีคำพูดใด ๆ หลุดออกจากปากพี่ ๆ เขาเลย แล้วเรื่องราวก็ดำเนินไป
ผมเคยนึกอยากจะเข้ามาโพสกระทู้ในเน็ทแต่ก็ไม่เอาดีกว่าเว็ปต่าง ๆ ผมกลัวเขาหาว่าผมบ้า กับเรื่องแค่นี้
ในตอนท้ายของวีซีดี ผมไปสะดุดเข้ากับ www.chaliang.com แล้วก็ทำให้ผมได้เข้ามาในนี้เป็นครั้งแรก และมาโพสกระทู้นี้ พาอ่านหัวข้อต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นพี่เกี๊ยงเล่าเรื่องพร้อมรูปที่ไปถ่ายโฆษณา พี่ดี้เล่าเรื่องน้องเพียงออ เห็นรูปพี่นก พี่จุ้ย พี่แต๋ง พี่เจี๊ยบไว้หนวดไว้เครา ฯ  เออจริงแฮะเหมือนที่พี่ดี้เขาพูดไว้ตอนท้ายที่จบการแสดง ไม่เอาน่าน้อง เพียงแค่เราไม่ได้พบกับแบบนี้เท่านั้นเอง
มันทำให้ผมรู้สึกดีจริง ๆ   ดีจริงๆ นะครับ
แต่ก่อนผมจะพบพี่ๆ เฉลียงได้ที่หน้าจอโทรศัพท์ที่เคยโหลดคำว่าเฉลียงเหมือนด้านบนจอภาพคอมฯ นั่นแหละ แล้วก็เพลงต่าง ๆ ที่เปิดฟังไม่รู้เบื่อ วีซีดีที่ดูแล้วสลดทุกเช้าของวันรุ่งขึ้น
ตอนนี้มีที่ใหม่ให้ผมได้พบกับเฉลียงเพิ่มขึ้นอีก แถมมีคนที่พร้อมจะพูดคุย ไม่ว่าจะเรื่องเฉลียงหรือเรื่องอื่น ๆ ก็ตาม แถมเป็นคนที่มีใจให้กับเฉลียงเหมือน ๆ กันอีกต่างหาก
 มีอยู่ครั้งหนึ่งซึ่งเป็นครั้งล่าสุด ตอนนั้นผมได้ไปดูละครเวทีเรื่องบัลลังเมฆ ที่ศูนย์วัฒนธรรมฯ  ตอนที่ละครจบ แล้วผู้คนกำลังเดินออกจากที่แสดง ผมก็ได้พบกับพี่จุ้ย แบบป่ะหน้ากันเลย ซึ่งแกก็กำลังเดินกลับออกมาเช่นกัน แกก็มองหน้าผม ผมก็มองหน้าแก พี่เขาก็มองผมเหมือนเคยเจอกันมาก่อน (คิดเอาเอง) ผมหนะเจอพี่เขาหลายหนแล้วแหละ  ในใจก็คิดไปโน่นไปนี่เลย ผมก็เดินตามแกไปจนถึงประตูทางออกนั่นแหละ อยากจะเข้าไปทักอยากจะเข้าไปพูดไปคุย แล้วบอก พี่ ๆ ขอลายเซ็นให้ผมหน่อยได้ไหม แต่ก็ได้แต่เก็บไว้ในใจ พอดีในโทรศัพท์มือถือของผมก็มีเพลงนิทานหิ่งห้อย ก็เลยเปิดเพลงนั้นแต่ก็ไม่ได้มีผลอะไรเพราะว่าผมตั้งไว้เสียงเบา แล้วก็เสียงผู้คนดังมากพี่ท่านก็คงจะไม่ได้ยิน  
นั่นเป็นหนึ่งในหลาย ๆ ครั้งที่ผมได้เคยพบพี่เขา
หลังจากที่เรียนจบผมก็มาอยู่ต่างจังหวัดอันเป็นบ้านเกิดผมนั่นแหละครับ นาน ๆ ได้เข้ากรุงเทพฯ ซะที

โดยคุณ :

:)

When I finished watching chaliang VCD, I was crying ,,,,,and I just think i have to buy all chaliang cds for collection because they are my favorite group forever........Actually, I have their tape cassettes na' but my friend said CDs are better..so, I will buy it.

โดยคุณ :

so am i

โดยคุณ :

I like P'Jui krubbbbbb.....

โดยคุณ :

.........speechless

ฮับผม อ้อ นึกออกอีก สมัยผมเรียนปวช. ที่กรุงเทพฯ มีอยู่ครั้งหนึ่งไปเดินหาซื้อกางเกงไว้ใส่ไปเรียนแถวสยาม แล้วก็ได้พานพบกับพี่ดี้ฮับ สิบกว่าปีแล้วหละ แกมาก้บแฟนแกนั่นแหละผมว่า นั่นอีกหนึ่ง

โดยคุณ :

Not many Artists on this Earth can take your breath away, has so many fans. The Beatles, Bee Gees,...my parents told me stories about how they were crazy their favorite artists. My girlfriend doesn't know about Chaliang much because she's very young until we watched เฉลียง:เรื่องราวบนแผ่นไม้ concerts, I told her about how much I love them. We will tell this beautiful stories about Chaliang when we have a child I will tell them and show them all Chaliang's album, concerts, let them know how much I love you guys. One of Chaliang's fan. :)

โดยคุณ :

เฉลียงเป็นวงดนตรีที่มีแง่มุมในการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติซึ่งเป็นเรื่องที่ดีมาก มีน้อยคนนักที่จะเห็นการรักษาธรรมชาติเป็นเรื่องที่สำคัญทั้งๆที่มันสำคัญมากสำหรับการมีชีวิตอย่างมีความสุขที่ได้เห็นต้นไม้ ดอกไม้ ธรรมชาติที่งดงาม หน้าฝน น้ำไม่ท่วมเพราะมีต้นไม้ช่วยดูดซับน้ำไว้ เฉลียงจึงเป็นแบบอย่างที่ดีในการช่วยลดภาวะโลกร้อน