ข้าพเจ้าปฏิบัติงานในตำแหน่งเจ้าหน้าที่การตลาดให้กับบริษัทหนึ่ง   ซึ่งปฏิบัติงานมาเป็นเวลา 1 ปีเต็ม
 
ในตำแหน่งที่ข้าพเจ้าปฏิบัติงานนั้นได้รับค่าตอบแทนดังต่อไปนี้  เงินเดือนประจำ  7,000 บาท
    ค่าน้ำมันรถ       2,000 บาท (รถยนต์ส่วนตัว)  ต้องวิ่งไปต่างอำเภอด้วย  ค่าน้ำมันที่ใช้ไปจริงๆ ประมาณเดือนละ  4,000  
    ค่าโทรศัพท์       1,000 บาท
    และค่าคอมมิชชั่น  5 % จากที่เราขายได้  ต่อมาจึงลดเหลือ  3%  เมื่อก่อนจ่ายค่าคอมมิชชั่นทุกเดือน  ต่อมาเหลือจ่าย  2 เดือน 1  ครั้ง  และอะไรตัดได้เป็นตัด

   ใน 1 เดือน เราหารายได้เข้าบริษัทประมาณเดือนละ  100,000-150,000  ค่าคอมที่เราได้ประมาณ  3,000-4,000 ต่อเดือน

   แต่ในเดือนมกราคมเราขายสินค้าให้กับบริษัทที่มีขนาดใหญ่  ซึ่งยอดเงินที่ขายได้ประมาณ 380,000 บาท  (ค่าคอม  11,400)  เพราะบริษัทเขาจ่ายล่วงหน้าก่อนหนึ่งปี    ในระหว่าง 1 ปี เราต้องคอยไปดูแลลูกค้าประมาณเดือนละ  1  ครั้ง

  และวันที่รอคอยค่าคอมมิชชั่นก็มาถึงคือวันที่ 1  มีนาคม  2547  ข้าพเจ้าได้รับค่าคอมมิชชั่นโดยจ่ายเป็นเช็คจำนวนเงิน  14,800 บาท (2 เดือน)  บอสได้ฝากเช็คให้กับเจ้าหน้าที่บัญชี จากนั้นบอสจึงกลับไปประชุมกับผู้บริหารคนอื่นๆของบริษัท

  ข้าพเจ้าได้รับเช็คตอนเย็นหลังจากกลับมาจากหาลูกค้า จึงถามพี่ๆ ที่ทำงานว่า อยากกินอะไรเดี๋ยวเลี้ยงเต็มที่  เราถือเช็คไว้ประมาณ  1  ชั่วโมง  บอสซึ่งกำลังประชุมผู้บริหารอยู่ก็โทรมาบอกว่าขอระงับการจ่ายเช็คก่อน  จะจ่ายเช็คให้ในวันพรุ่งนี้  ข้าพเจ้าจึงคืนเช็คให้กับบัญชี  เจ้าหน้าที่การตลาดอีก 2 ท่านก็ต้องคืนเช็คกลับไปด้วยความเสียอารมณ์

  ตอนเช้ามาทำงานก็รอเมื่อไรบอสจะมาจ่ายเช็ค  ปรากฎว่าบอสโทรมาลดค่าคอมมิชชั่นเราเหลือ 7,000 ( จาก 14,800)  โดย7,800 ที่เหลือขอจ่ายเป็นเดือนเหลืออีก 11 เดือน  และจะต้องทำการแก้ไขเช็คอีกกว่าจะได้รับเช็คก็วันที่  8  มีนาคม  2547

  เรามีความคิดว่ามันไม่ยุติธรรมเลย จึงได้ส่งจดหมายลาออก แต่ยังไม่ได้รับการอนุมัติ

ลืมบอกเหตุผลว่าที่เขาไม่จ่ายเราทั้งหมดเพราะกลัวว่าเราจะไม่ไปดูแลลูกค้า เพราะหากหมดสัญญา 1 ปี บริษัทกลัวว่าเขาจะไม่ใช้บริการของบริษัทเราต่อ

เคยได้ยินป่ะ  เลี้ยงเซลล์ต้องให้หิวบ้างมันถึงจะยอมวิ่งหาลูกค้า

เลี้ยงเซลล์ไม่มีที่ไหนเลี้ยงให้อิ่ม เพราะอิ่มแล้วจะขี้เกียจ โดดงาน รับจ๊อบนอก ไม่ดูแลลูกค้า และเอาเปรียบพนักงานอื่นๆที่ทำงานแต่ไม่ได้คอมมิชชั่น

อ่อ เราไม่ได้ว่าอะไรคุณนะ... อย่าเพิ่งคิดมากไปอีก

แต่ที่สัมผัสมา พนักงานขาย/การตลาดที่กินคอมมิชชั่นนิสัยเลวๆแบบนี้มีเยอะมากในวงการ บางทีบริษัทเองก็ต้องหามาตราการในการกำหราบพนักงานชั้นเลวแบบนี้บ้าง

ผลกรรมมันเลยตกอยู่กับพนักงานดีๆ ที่ต้องรับเคราะห์ไปกับมันด้วย

แต่ยังไงการจ่ายแล้วระงับนี่น่าเกลียดมาก คนที่ควรรับผิดชอบก็คงไม่พ้นเจ้านายคุณหน่ะแหล่ะ  แต่อย่างว่า สังคมเราปลาเล็กซวยเสมอ จะโวยจะอะไรก็ใช้ดุลยพินิจละกันว่าคุ้มแรงหรือเปล่า

ส่วนจะลาออกหรือไม่ มันก็แล้วแต่ความอดทนของคุณละกัน

ไม่รู้ดิ่ เท่าที่อ่านก็น่าจะลาออกนะ
ความสามารถขนาดคุณไปทำงานที่ดีกว่านี้น่าจะได้นะ
หรือว่าไง

โดยคุณ :

ไม่ยุติธรรม  แต่ไม่รู้จะช่วยอย่างไง...เห็นเพื่อน ๆ ก็เคยโดนแบบนี้

ใจเย็น ๆ นะ  เป็นกำลังใจให้  

ฟังเพลงแก้เซ็งไหม

http://www.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=1871

โดยคุณ :

บริษัทเราเซลล์ขายของเป็นล้าน ไม่เคยได้ค่าคอมซักนิด

แค่นี้จะลาออกแล้วเหรอ? งานไม่ได้หาง่ายๆ นะเนี่ย

โดยคุณ :

เอางั้นเลยเหรอพี่

โดยคุณ :

คนที่น่าจะเข้าใจสถานการณ์ได้ดีที่สุดคงเป็นตัวคุณเองล่ะค่ะ
แต่เชื่อว่าเวลาอีกสักพักจะทำให้คุณตัดสินใจได้เอง
...ว่าทางไหนดีที่สุด...

เอาใจช่วยจ้า

โดยคุณ :

ได้มาจากFWD. Mail

แด่ ทุกท่านที่กำลังทำงานหนัก เพื่ออะไรบางอย่างในชีวิต: :

หัดคิดแต่ด้านบวก ***แล้วจะรู้ว่ามีแต่สิ่งที่เป็นไปได้***

หัดฝัน ***แล้วจะรู้ว่าโลกนี้น่าอยู่***

หัดพูดแต่ด้านบวก ***แล้วจะรู้ว่ามีคนอีกมากมายที่รักเรา***

หัดยิ้ม ***แล้วจะรู้ว่าเราคือคนที่น่ารัก***

หัดฟาดฟันกับอุปสรรค ***แล้วจะรู้ว่าเราคือคนที่เข้มแข็ง***

ลองทน ***แล้วจะรู้ว่าเรามีความอดทนยิ่งกว่าใคร***

ลองออกกำลังกายทุกวัน ***แล้วจะรู้ว่าเราคือมนุษย์เจ้าพลังคนหนึ่ง***

ลองคิดเอาชนะ ***แล้วจะรู้ว่าเราสามารถเอาชนะ ตัวเองได้ไม่ยาก***

ลองคิดให้ใหญ่ ***แล้วจะรู้ว่าเรามีความสามารถอย่างน่าแปลกใจ***

นักพูดที่เป็นที่รู้จักกันดีท่านหนึ่งได้เริ่มหยุดการสัมนาของเขาโดยการหยิบแบงค์ 1,000 ขึ้นมา ในห้องที่มีผู้เข้าร่วม 200 ท่าน แล้วเขาก็พูดว่า "ใครอยากได้แบงค์ 1,000 นี้บ้าง?" มือได้ถูกยกขึ้นเป็นจำนวนมาก และเขาก็พูดต่อว่า "ฉันจะให้เงินแบงค์1,000 นี้แก่หนึ่งในพวกท่านแต่ครั้งแรกนี้ฉันจะทำอย่างนี้" เขาเริ่มที่จะขยำๆเงินนั้นแล้วเขาก็ถามอีกว่า "ใครจะยังต้องการมันอีก" ยังคงมีมือที่ยกขึ้นอีก "ดี" เขาตอบ " แล้วถ้าฉันทำอย่างนี้ล่ะ" และเขาก็ทิ้งมันลงที่พื้นและเริ่มที่เหยียบย่ำมันด้วยรองเท้าของเขา แล้วเขาก็เก็บขึ้นมา ขณะนี้มันทั้งยับยู่ยี่และสกปรก "ตอนนี้ใครยังต้องการมันอีก" ก็ยังคงมีคนยกมืออีก "เพื่อนๆคุณได้เรียนรู้บทเรียนที่มีคุณค่ามากที่สุดบทหนึ่งแล้วว่าไม่ว่าฉันจะทำอะไรกับเงิน คุณก็ยังต้องการมันอยู่ เพราะว่ามันไม่ได้ลดคุณค่าในตัวมันลงเลย มันก็ยังคงมีค่า1,000 บาทอยู่นั่นเอง  

เหมือนกับหลายๆครั้งในชีวิตของเรา ที่ถูกทิ้ง ถูกเหยียบย่ำ และถูกทำให้สกปรกโดยสิ่งที่เราตัดสินใจทำมันและสภาพแวดล้อมที่เราเจอ ทำให้เรารู้สึกว่าคุณค่าของเราลดน้อยลง แต่ไม่ว่าอะไรที่ได้เกิดขึ้นหรืออะไรที่จะเกิดขึ้น เราไม่เคยสูญเสียคุณค่าของตัวเอง -- อย่าลืมมันตลอดไป!

"อย่านำความผิดหวังของเมื่อวานมาบดบังความฝันในวันพรุ่งนี้"

******** อย่าลืมส่งเมล์นี้ให้กับคนที่คุณต้องการให้กำลังใจ เพื่อสิ่งดี ๆ ในวันต่อไปค่ะ

โดยคุณ :

ผมว่ามีเจ้านายอย่างงี้แย่ครับ
เปลี่ยนนั่นเปลี่ยนโน่นตลอด แล้วอย่างงี้ลูกน้องจะไว้ใจยังไงละครับ
เลี้ยงเซลล์ให้หิวก็จริงครับ แต่อย่างงี้ มันจะไส้ขาดตายก่อนละมั้ง
เรื่อง ลาออกหรืออยู่ต่อผมคิดว่าคุณคงประเมินความสามารถและสถานการณ์ในออฟฟิศคุณได้ว่าควรอยู่ต่อหรือไม่
ขอให้การตัดสินใจนำคุณไปสู่ทางที่ดีกว่าครับ

โดยคุณ :