...แล้วเวลาก็ทิ้งเราให้เดียวดาย...

แล้วเวลาก็ทิ้งเราให้เคว้งคว้าง        เหมือนอยู่กลางป่าเขาที่สับสน
ถ้าเดินพลาดอาจหลงไปไกลผู้คน  หรืออาจจนหนทางอยู่กลางไพร

แล้วเวลาก็ทิ้งเราให้เคว้งคว้าง        อยู่ท่ามกลางปริศนาน่าสงสัย
ชีวิตเราเกิดมายากเข้าใจ              หรือมันง่ายเกินไปจนลืมมอง

แล้วเวลาก็ทิ้งเราให้เคว้งคว้าง        สองข้างทางแลไปยิ่งใจหมอง
ไร้เธอคู่เคียงข้างแม้ใจปอง            หรือเราสองใช่คู่ฟ้าสร้างมา

แล้วเวลาก็ทิ้งเราให้เคว้งคว้าง        หมอกสีจางบังทางที่เราหา
เราคงต้องก้มหน้ารับชะตา           แล้วเวลาก็ทิ้งเราให้เดียวดาย...

อ่านแล้วยังหาประโยคคำถามไม่เจอนะคะ...

รู้แต่ว่าเดี๋ยวเวลาจะพาเราออกไปจากความเดียวดาย....

เวลามันเดินไปพร้อม ๆ กับชีวิตเรานั่นแหละ...แล้วสักวันก็จะกลับมาเดียวดายได้อีกครั้งหนึ่งเช่นกัน

โดยคุณ :

แล้วเวลาก็ทิ้งให้เราเดียวดาย...