คือว่า ตอนนี้เรียนป.โทอยู่ เป็นการเปลี่ยนที่เรียน,วิธีการเรียนและเพื่อนใหม่ที่แตกต่างจากเดิมมาก กำลังหนักใจและโกรธตัวเองอยู่บ่อยๆที่ไม่สามารถจัดการกับสิ่งต่างๆรอบตัวให้เป็นอย่างที่ใจอยากให้เป็น รู้สึกว่าจัดการเรื่องเวลากับสิ่งที่ต้องทำ (อ่านหนังสือเรียน,ทำรายงาน)ไม่ลงตัว และไม่มีเวลาทำในสื่งที่อยากทำ(คุยกับเพื่อน,ดูหนัง,อ่านหนังสือหรือแม้แต่เดินช้าๆ) เหมือนกับว่าตอนนี้ถูกบังคับให้วิ่งอยู่ตลอดเวลา ทั้งๆที่ยังไม่พร้อม แย่จังค่ะ
บางทีก็กลับมานั่งคิด ว่าเราวิ่งอยู่ทุกวันี้มีความสุขแล้วหรือ เราวิ่งไปเพื่ออะไร จริงอยู่ที่เราอยากเรียน วิชาเรียนก็สนุก แต่มันต้องทุ่มเทขนาดนี้เลยเหรอหรือเราจัดการกับเวลาของเราไม่ดีเองคะ
ใครช่วยแนะนำด้วยค่ะ

เมื่อตอนต้นปี ก็เคยผ่านอะไรคล้าย ๆ กันแบบนี้
ตอนนั้น รู้สึกว่า อะไร ๆ ก็ไม่สนุกเอาซะเลย
(เพื่อนใหม่ ๆ ก็ไม่เข้าใจว่าเรากำลังพูดถึงอะไร)

ที่ผ่านมันมาได้ ก็เพราะ
คิด.. ว่าเราไม่สามารถกลับไปสู่จุดเดิมได้แล้ว
ทำสิ่งที่ต้องเผชิญอยู่ตอนนี้ ให้เป็นไปในทางที่มันควรจะเป็น

ไม่มีใครบังคับให้เราวิ่งหรอกค่ะ
เราเลือกเองต่างหาก
ลองตั้งสติดู
ถ้าคุณสามารถถามคนอื่นว่าต้องทำยังไง
คุณก็สามารถถามตัวเอง และหาคำตอบได้เองในไม่ช้า

อย่างน้อย คุณก็มีอยู่แล้ว หนึ่งคำตอบ
คือเรื่องของเวลา..
คุณต้องรู้ว่าตัวเองกำลังทุ่มเทให้กับสิ่งที่ตัวเองรักอยู่หรือเปล่า
ถ้าใช่.. มันก็คุ้มไม่ใช่หรือคะ

เวลา.. จะช่วยให้อะไร ๆ ดีขึ้นเอง



ไม่รู้ว่าจะช่วยได้มากแค่ไหน
แต่เอาใจช่วยให้ผ่านมันไปให้ได้นะคะ

เคยเป็นเหมือนกัน ตอนนี้อยู่ปี 2 แล้ว ตอนปีหนึ่ง รู้สึกอย่างนี้เหมือนกัน แต่พอสักพักก็จะปรับตัวได้ แล้วมันทำให้เรารู้จักตัวเองมากขึ้น รู้จักด้านที่ดี และไม่ดีของเราด้วย รู้จักอดทน แล้วก็รู้ว่าบางทีคนเรามีความคิดที่ไม่เหมือนกันเอามากๆ เลย ไม่ใช่เพราะเค้านิสัยไม่ดี หรือเรานิสียไม่ดีนะ แต่เราเข้ากันไม่ได้เลย ก็จะอยู่ห่างๆ เพราะไม่อยากไม่สบายใจ ก็ทำให้เรารู้จักอะไร อะไร ได้มากขึ้นค่ะ

แรก ๆ ก็อย่างนี้แหละครับ
เดี๋ยวก็อยู่ตัวเอง ไม่ต้องห่วง
เต็มที่ครับ อย่าเพิ่งท้อ

@^o^@

ความคิดแบบนี้เคยผ่านมาแล้วเหมือนกันค่ะ ตอนนั้นทำงานด้วยเรียนด้วย เหนื่อยมากๆ แต่มันจะดีขึ้นเมื่อเราสามารถจัดเวลาให้ดี เมื่อลงมือทำอย่างหนึ่งอยู่จะต้องมุ่งมั่นกับสิ่งนั้น อย่าเพิ่งไปกังวลกับเรื่องอื่น เพราะจะทำให้เราเครียดยิ่งขึ้นและทำงานได้ช้าลงและประสิทธิภาพลดลงด้วย
เมื่อออกเดินทางแล้วก็ต้องให้ถึงจุดหมาย ลองนึกถึงตอนที่สอบเข้าได้ซิคะ ตอนนั้นดีใจแค่ไหน แต่จะดีใจยิ่งขึ้นเมื่อถึงวันรับปริญญา อดทนต่อไปนะคะ

ผมเป็นมากเลยล่ะครับตอนเข้าปี1 ป.โท รู้สึกกดดันมาก และก็เคยรู้สึกอย่างนี้เหมือนกันแต่ว่า เราเลือกเดินมาแล้วก็ต้องไปให้มันสุดทางล่ะครับ และก็ต้องทำให้ทางที่เราเดินนั้นมันมีความหมายกับเรามากที่สุด อย่าเพียงแค่เดินเพราะว่าไม่มีอะไรจะทำเลยนะครับ ถ้ามันไม่ไหวจริงๆก็ไม่ต้องห่วงหรอกนะครับ ประตูสำหรับหนทางใหม่ต้องมีแน่นอนครับผม ผมเชื่ออย่างนั้นนะ

สู้ๆนะคะพี่

ตั้งสติค่อยๆทำ อย่าท้อนะค่ะนึกถึงคนที่เค้าอยากเรียนแล้วไม่มีโอกาสเรียนสิค่ะ เห็นม้า พี่โชคดีกว่าเค้าตั้งเยอะแน่ะ \(^_^)/

พอดีช่วงนี้งานลดลง(นิดนึง)พอให้มีเวลามาตั้งสติทบทวนสิ่งที่ทำอยู่และสิ่งที่อยากทำ ก็รู้สึกดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณทุกคนมากค่ะ สำหรับคำแนะนำดีๆ บางที ตอนที่กลุ้มใจ คิดอะไรไม่ออกแล้วมีคนมาช่วยเนี่ย เป็นความรู้สึกที่ดีมากเลยนะคะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ