ว่าด้วยเรื่องดนตรีบำบัด....อยากให้พี่ๆ เฉลียงได้อ่าน
"ดนตรีบำบัด" ....... สำหรับหนู คือการบำบัดความทุกข์ ฟื้นฟูความสุข (ที่ไม่เคยได้สัมผัสมาเป็นเวลาหลายปี) และ การให้ชีวิตใหม่......
ย้อนไปเมื่อปลายปี 2547 หนูคิดฆ่าตัวตายทุกวันๆๆๆ คือเป็น "โรคซึมเศร้าขั้นรุนแรง" ไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะ ไม่คุย ไม่เสวนากับใคร โมโหง่าย หงุดหงิดง่าย เสียใจตลอด รู้สึกตัวเองมีปมด้อย และ "ไม่มีเพื่อน" นี่คือความคิดที่สะสมมายาวนานร่วม 10 ปี แต่มันเพิ่งมาระเบิดเอาเมื่อ 3 ปีก่อน ก็อีตอนเอามีดปาดคอตัวเองอ่ะ (ได้แผลเป็นมาเป็นที่ระลึกจนทุกวันนี้) ลองมาหมดแล้ว วิธีที่จะทำให้ตัวเองตาย กินยา โดดน้ำ โดดตึก วิ่งชนรถ แต่มันไม่ตายว่ะ
ไปพบจิตแพทย์มาแล้ว และมีคุณหมอคนนี้แล่ะเป็นเพื่อนแค่คนเดียวที่เหลืออยู่.....
เข้าโรงพยาบาลบ้าเนี่ยก็เคยเข้าแล้ว อาละวาดจนถูกมัดมือมัดเท้าซะงั๊น ขำๆ
หนูมีอาการนอนไม่หลับมาเป็นปีๆ หน้าสวยๆ เลยโทรมยังกะผีปอบ เคยฉีดยานอนหลับอย่างแรงที่คนอื่นเค้าโดนฉีดปุ๊บก็หลับปั๊บ แต่ของหนูพยาบาลบอกแปลกมาก!! ฉีดไปครึ่งชั่วโมงหนูยังไม่ยอมหลับ
เลยต้องกินยานอนหลับติดต่อกันเป็นปีๆ เริ่มตั้งแต่ 1 เม็ด
เพิ่มเป็น 2,3,4,5,6,7,8,9,10..........สูงสุด 20 เม็ด (หมดแผงนึงพอดี)
จนมา.... 1 สัปดาห์ก่อนเริ่มคอนเสิร์ตเฉลียง เข้ามาเปิดเวบ chaliang.com ดูเล่นๆ ได้อ่านปรากฎการณ์ของพี่ๆ เลยอยากลองฟังเพลงอื่นๆ ของเฉลียง เริ่มจาก ไม่รักแต่คิดถึง เที่ยวละไม ฟังมาเรื่อยๆ เอกเขนก ต้นชบากับคนตาบอด กล้วยไข่ นายไข่เจียว พ่อกล่อมลูก โลกกลม โลกโคม่า เก็บใจ ยังมี แค่มี ง่ายๆ เร่ขายฝัน นิทานหิ่งห้อย แบกบาล ฟังไปฟังมา ตอนนี้ต้องฟังก่อนนอนทุกคืนๆ
ดีใจที่สุดที่หนูไม่ต้องกินยานอนหลับแล้วค่ะ.....เอาเพลงของพี่ๆ ทั้ง 6 ชุดเป็น "ยาบำบัด" แทน
30 มิ.ย. หนูได้ไปดูคอนเสิร์ตด้วย (2 รอบเลย) หนูก็ร้องเพลงพี่ได้ทุกเพลง ถูกผิดก็มั่วไปเรื่อย ขอมีส่วนร่วมไว้ก่อน
ขอบอกว่า "อิ่มเอมใจ" เอามั่กๆ และชาตินี้จะไม่ยอมตายแบบฝืนธรรมชาติอีก เพราะ "หนูยังอยากดูคอนเสิร์ตพี่ๆ อีกครั้ง"
ขอบคุณ.....ที่ทำให้หนูกลับมายิ้มได้ หัวเราะได้ พูดได้ สดใส และมีชีวิตใหม่เพื่อแม่ เพื่อคนที่รักหนู เพื่อหมอ และเพื่ออื่นๆ อีกมากมาย
ขอบคุณ.....ที่ทำให้หนูมีเพื่อนๆ เพิ่มมากกว่า 1 คน อย่างน้อยก็คนกว่า 10,000 คนที่อิมแพคเราเป็นเพื่อนกัน เรารักเฉลียงเหมือนๆกัน
ขอบคุณ......ที่พวกพี่ช่วยบำบัดหนู
ขอบคุณ......ที่ถาปัตย์จัด แล้วพี่ดี้ยอมตระบัดสัตย์ให้เฉลียงได้โชว์
ขอบคุณ......ที่หนูยังไม่ตาย
รู้ไว้เถิดว่า "เฉลียง" สร้างปรากฎการณ์ชีวิตใหม่ให้หนู
ขอบคุณ.....ขอบคุณ......ขอบคุณ......และขอบคุณ โดยคุณ :
คะมะชะ - [12:19:15 3 ก.ค. 2550] |