พรุ่งนี้...เจอกัน
พรุ่งนี้คุณชมพูว่างไหมครับ
เสียงเพื่อนหนุ่มในแผนกเอ่ยถามฉัน เมื่อตอนเย็นที่ผ่านมา นัยน์ตางี้เป็นประกายวิบวับ...
เอ้อ
ฉันเริ่มตะกุกตะกัก ไม่แน่ใจว่าเขาจะมาไม้ไหนกัน ทุกทีก็ไม่เห็นจะมาสนใจไยดีอะไร เอ๊ะ
หรือเขาจะเปลี่ยนใจ ฉันเริ่มจินตนาการไป
ไกล
คงจะไม่ได้หรอกค่ะ
ฉันมีนัดแล้ว...
ฉันวางฟอร์มเต็มที่ จริงจริงแล้วก็ไม่ว่างจริงจริง เพราะตั้งใจจะไปดูนิทรรศการภาพถ่ายอาหารสี่ภาคแถวแถวสนามหลวงสักหน่อย...
เอ
ทำไงดี .. คือมันสำคัญมากนะครับ
เขาทำคอตก ดูไม่ค่อยแมนเท่าไหร่ แต่ก็น่ารักไปอีกแบบ ..อิอิ..
ถ้าพรุ่งนี้ว่าง..ผมอยากจะ
เอ่อ
อยากจะ
เขายิ้มหวานให้ ทำเอาฉันเริ่มเขินจัด ในใจนึกถึงละครหลังข่าว คล้ายคล้ายตอนที่พระเอกอยากชวนเพื่อนนางเอกไปออกเดทยังไงยังงั้น...
แบบว่า
แบบว่า...
พอสบตาเขา ฉันก็เริ่มสองจิตสองใจ ลังเล โอ้เอ้ และอยากกินเจยิ่งนัก...
คืองี้ครับ
เขาตัดบทเหมือนวัยรุ่นใจร้อน
พรุ่งนี้...กรุณาทำตัวให้ว่างด้วยนะครับ เพราะหัวหน้าเขาฝากผมมาบอกว่า เชิญทุกคนในแผนกเข้าประชุมกันให้พร้อมหน้านะครับ เริ่มหกโมงเย็น เห็นว่าต้องมีเรื่องคุยกันยาว
เขาพูดจบไปแล้ว แต่ฉันยังคงนิ่งอึ้ง เสียงนุ่มชวนฟังไม่วายเอ่ยประโยคทิ้งทาย
พรุ่งนี้เจอกันนะครับ
โดยคุณ :
ชมพูพันธุ์ทิพย์ - [22:20:16 23 เม.ย. 2544] |